يارعلی پورمقدم كه متولد 1330 در شهرستان مسجدسليمان است، کار ادبی خود را از سال‌های دهه 50 و با چاپ نمايشنامه «آه اسفنديار مغموم» آغاز کرد كه اين اثر برنده جايزه نمايشنامه‌نويسی جشن هنر طوس در همان سال شد.

اين کتاب را حاصل تجربيات پورمقدم در نمايشنامه‌نويسي، روزنامه‌نگاري و نويسندگي دانست .در اين کتاب با يک‌جور صحنه‌هاي نمايشي روبه‌رو هستيم؛ طوري‌که انگار در هر صحنه، کاراکترهايي مي‌آيند و در صحنه حاضر مي‌شوند و حرف خود را مي‌زنند. اين ويژگي در فصل‌بندي‌هاي کتاب هم ديده مي‌شود و در نهايت و با کنار هم چيدن اين فصول و بخصوص فصل‌هاي اول و آخر، نويسنده جهاني را ساخته است.

نام يارعلی پورمقدم وقتی بيش از پيش مطرح شد كه تک‌داستانی از او با نام «پاگرد سوم» بر تارک مجموعه داستانی مشترک به همين نام قرار گرفت، با مقدمه هوشنگ گلشيری و در كنار نام‌های ديگری كه همگی در جلسات كارگاهی گلشيری حاضر بودند.

وی قلم گیرایی دارد و عجب دیالوگ نویس قهاری ست، نوشته هایش یک آنی دارند، یک حسی، یک حزنی، توی نمایشنامه مخمل از همین کتابِ گنه گنه های زرد، یک جا یک شعر از ضیأ موحد نقل می کند که خیلی دوستش داشتم:

هراس من از نیمکت هاست
که یاسها روی آنها می ریزند.
هراس من از پیش از ظهرهاست
و بادها که در پیش از ظهرها می وزند
و یاسهای سپید را
روی نیمکت ها می ریزند...