منوچهر آتشی در دوم مهرماه سال ۱۳۱۰ شمسی در دهرود دشتستان متولد شد. وی از نوجوانی تحت تأثیر ترانه ها و دوبیتی های فایز دشتستانی به سرودن شعر پرداخت و پس از دریافت دیپلم، در بوشهر به تدریس ادبیات انگلیسی، عربی و حتی جبر و هندسه مشغول شد. او در سال ۱۳۲۹ در دانشسرای عالی به تحصیل در رشته زبان انگلیسی پرداخت و در ضمن آن به کار تدریس ادامه داد.

آتشی در سال ۱۳۳۸ با کمک رضا سید حسینی اولین مجموعه اشعارش را به نام «آهنگ دیگر» منتشر ساخت که با استقبال روبرو شد. او سپس به خاطر دوستی با احمد شاملو در مجله «خوشه» و کتاب هفته به نوشتن پرداخت و مدتی نیز مسئول صفحه ادبیات مجله «تماشا» بود که پس از انقلاب به «سروش» تغییر نام داد. همکاری آتشی با این نشریه تا سال ١٣٦۰ ادامه داشت. آتشی در سال ۱۳۴۸ برنده جایزه شعر تلویزیون ملی ایران شد و کتاب «جزیره دلفینهای آبی رنگ» نیز که توسط وی به فارسی برگردانده گشت، به عنوان بهترین ترجمه سال برای جوانها شناخته شد.

او چند کتاب دیگر را نیز به فارسی ترجمه کرده و در فیلم «آرامش در حضور دیگران» به کارگردانی «ناصر تقوایی» نقش آفرینی نموده است. آتشی در اواسط دهه ١٣٦٠ به بوشهر بازگشت و سالها در آن منطقه زندگی کرد. وی در سال ۱۳۸۱ به خاطر مجموعه «حادثه در بامداد» برنده جایزه بیستمین دوره کتاب سال جمهوری اسلامی شد. شعر آتشی از رنگ و بوی سرزمینهای جنوب بهره ای سرشار دارد و از نظر تصویری به طبیعت متمایل است. وی علاوه بر شعر آزاد، غزلها و رباعیات زیبایی سروده است.

تردیدم آغازگر راهی نرفته است
راهی
که می آغازمش
تا به پایانش برسانم
تا از احتمال حادثه و کشف
برهنه اش نکرده باشم
در جاده های تکرار
خواندنم نمی گیرد
اندیشه است
نه تردید
اینکه به بازگشتم وا می دارد
اندیشه آواز سر دادن
در افقی
که هوایی دیگر دارد
که هجایی زخمی پژواک های دیگر پس می گیرند
و تحریر دیگری به صدا داده می شود
نا آشنا برای گلوهای
پیر