گلشن وصال

گلشن وصال

نویسنده: علی روحانی وصال شیرازی
ناشر: معرفت
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 580
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1319 - دوره چاپ: 1 

کمیاب - کیفیت : نو ؛ بر روی جلد اصلی با گالینگور صحافی شده

مروری بر کتاب 

چاپ سربی

دیوان شعر با نگاهی به زندگی مولف

روحانی شیرازی . میرزا علی بن میر عبدالوهاب یزدانی بن وصال شیرازی . بسال 1257 هَ .ش . در شیراز بدنیا آمد. وی در ادب و خط و نقاشی ماهر بود. به بمبئی سفر کرد (1288 هَ .ش .) و با نجفقلی میرزا در آن نواحی به سیاحت پرداخت و آنچه را دیده بود بعنوان «سفرنامه » نوشت . پس از آن بار دوم به هند رفت (1297 هَ .ش .) و برگشت . او راست : نظم بینوایان ویکتور هوگو، و گلشن وصال در شرح خویشاوندان خود یعنی اولاد وصال . این اشعار از اوست :

پنهان بزیر زلف چو رخسار میکنی 
روز مرا سیه چو شب تار میکنی 
شب عهد میکنی که دهی بوسه ام بروز
چون روز یادت آورم انکار میکنی 
از هجر نقطه دهن خویشتن مرا
سرگشته تا به چند چو پرگار میکنی ؟

...شصت و هفت جلد قرآن و هفت صد دعوات به پایان رسانید. بعضی از قرآن ها به قطع وزیری و برخی هیکلی بوده است. پاره ای از آن ها را در صفحات بزرگ شروع می نموده، سه سطر با خط ثلث درشت در اول و وسط و آخر می نگاشته و میانه ی آن ها را با قلم ریزتری با خط نسخ پر می کرده است و دو ضلع اطراف سطرهای خط نسخ از دو طرف برای طلاکاری و تذهیب خالی بوده، ترجمه را با سرخ نویسی به خط نستعلیق با قلم خفی، زیر سطرها می نگاشت.
سر سوره را به خط رقاع و خواص سوره ها را با خط شکسته، در حاشیه درشت می نمود. هرقرآنی که به پایان می رسید، شماره ی عدد قرآن هایی که تا آن زمان نگاشته بود در خاتمه می نگاشت... بیشتر این قرآن ها را که به چهار یا پنج خط به پایان می رسید، مردم هند و افغانستان خریدار بودند، چون بنا به خواسته ی آنان بدین گونه نوشته می شد و آنان با پرداخت بهای گزاف به کشور خویش می بردند. چنان که از همین راه کتابت قرآن افزون بر هزینه زندگی خود و انجمن وصال پاره ای هم اندوخته شده بود.

روزی بانوی وصال از وی خواستند که از این پول مقداری زمین کشاورزی برای فرزندان خریداری شود که پس از این در تنگنا نباشند. وصال در پاسخ ایشان می گویند که:
«پدر از مرغزار دانش و بینش هرگونه زمین برای آن ها مهیا نموده، که از باد خزان و آسیب دوران گزندی نخواهد داشت. اینک بزرگان و دوستداران کمال بدان ها نیازمند هستند. چنان که دارای یک بدست زمین شوند، آن ها به بزرگان محتاج خواهند شد»...