گلخون

گلخون

نویسنده: نعمت میرزازاده (م. آزرم)
ناشر: تیرنگ
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 88
اندازه کتاب: پالتویی - سال انتشار: 1358 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

بهمن 57 تا دی 58

نعمت میرزازاده در اول اسفند ۱۳۱۷ خورشیدی، در مشهد و در خانواده‌ای فرهنگی و از تبار مجاهدین انقلاب مشروطیت ایران (پدربزرگ مادری اش: آقا شیخ حسین تهرانی کوشندهٔ جنبش مشروطیت و نمایندهٔ دورهٔ اول مجلس شورای ملی ایران از تهران و پدر بزرگ پدری: میرزا حسن سرابی دبیر کمیتهٔ ایالتی حزب دموکرات خراسان) چشم به جهان گشوده و - در راستای گذرانی آرمانی و توفانی _ تحصیل و تحقیق و تدریس کرده و دانش آموختهٔ دورهٔ دکترای مردم‌شناسی و جامعه‌شناسی سیاسی از دانشگاه پاریس است.

فعالیت‌های فرهنگی نعمت آزرم از ۱۳۴۰ خورشیدی با سردبیری خراسان ادبی (تا ۱۳۴۵) و ماهنامهٔ هیرمند (۱۳۴۹–۱۳۴۶) در مشهد آغاز شده و برآیند آن تا کنون افزون بر نوشتارهای پژوهشی در گسترهٔ فرهنگ و ادب فارسی ۲۲ مجموعه شعر و ۸ دفتر پژوهش است.

نعمت آزرم پس از انقلاب با انتشار دو مجموعه شعر گلخون: تهران اسفند ۱۳۵۸ انتشارات تیرنگ و گلخشم تابستان ۱۳۵۸ انتشارات توس در ستایش آزادی و نکوهش ارتجاع مورد تعقیب قرار گرفت و خانه و کتابخانه بزرگ و یادداشت‌های پژوهشی اش مصادره شدند. با این همه در برابر از دست دادن همسر نویسنده‌اش رؤیا کهربایی و چندی بعد نوجوانش (نیما) اینها کمترین صدمه‌ای بود که به او رسید.

مخوان ای کولی پاییز!
سرود سرد غمگینت
-در این بغض کبود شام-
خروش خسته‌ی آه مرا ماند
به تصویر کبود جنگل سبز امید من
که می‌سوزد چنین ناکام
مخوان ای کولی پاییز!
غریو شیونت ای نوحه‌خوان دوره‌گرد کوچه‌های باغ
به سوگ برگ‌ریز نابه‌هنگام کدامین سبز امید است؟

در این پاییز-در پاییز ماه و سال-
در این پرپر هزاران باغ
در این هنگامه‌ی افشاندن پیوندها
از بیم تاوان گران‌باری
ترا پروای بیجای کدامین طره‌ی بید است؟
مخوان ای کولی پاییز!
مگر آداب سوگ و سوگواری را نمی‌دانی؟
و یا بر جنگل من،
-آن برافرازنده قامت،
آن امید سبز،
که آن‌سان سوخت
ناگاهان
درون دوزخ مرداد-
می‌گریی؟
مخوان ای کولی پاییز!..