گفتگو با ایران درودی

گفتگو با ایران درودی

نویسنده: مهدی مظفری ساوجی
ناشر: ثالث
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 198
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1397 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

مصور

بگذارید قصه را از این جا آغاز کنم: در آوریل 1994 در سازمان ملل در نیویورک نمایشگاه بر پا کردم. شیوه برگزاری نمایشگاه در سازمان ملل هم به این صورت است: کشوری که شما تابع آن هستید از سازمان ملل در خواست می کند تا سالن نمایشگاه را در اختیارتان بگذارد. من از طریق موسسه فرانکوفون (ترویج زبان فرانسه) ، برای برگزاری نمایشگاهم در سازمان ملل اقدام کردم...

مولانا زمینه ساز طرز تفکر و نوع نگاهم بوده و هست، به این خاطر سهم تأثیرگذاری او از همه بیشتر است؛ ولی از آنجا که فضای کار من به فضای شعر شاملو خیلی نزدیک است، از فضاسازی او تأثیر زیادی گرفته ام. ولی اگر بخواهم به شاعرانی اشاره کنم که دوستشان دارم تعدادشان زیاد است. بعد از احمد شاملو، حتما فروغ، شفیعی کدکنی، اخوان ثالث، سپهری. بعد سایه و شعر عقاب پرویز ناتل خانلری. غزل های سیمین بهبهانی و بسیاری دیگر که هم اکنون نام همه را به خاطر نمی آورم...

ایران درودی نامی آشنا در عرصه نقاشی امروز ایران است که بیش تر با رنگ ها و فضاهای خاص و منحصر به فردش که ملهم از نرهای درونی اویند ، شناخته می شود ؛ نورهایی که هر بار به شکلی در قلم موی نقاش ، خود را یافته و بر زمینه ای از بی تابی ها و رویاهای او یاس ها و امیدهای ما را نمایانده اند. به این خاطر است که شکل ها و حجم ها از خود ، بیرون زده اند و در هیچ قاب و قالبی نمی گنجند و همچنان که پرنده را شاید ، اما پرواز را نمی توان در هیچ قفسی حس کرد.

رنگ و فضا در نقاشی های درّودی بیش از همه با حس و حال نقاش و مخاطبانش سر و کار دارد . این حس و حال ها در نقاشی های او ساکن و یکسان نیستند و مدام جا عوض می کنند و به شکلی دیگر در می آیند . از غم ها به شادی می گریزند و از مرهم به درد . به همین دلیل در نقاشی های او هیچ رنگی فارغ از حس و حال نیست .