عباس کیوان قزوینی در عصر روز چهارشنبه بیست وچهارم ذیحجه سال 1277 هجری قمری برابر دوازدهم تیرماه سال 1240 هجری شمسی مطابق سوم ژوئیه 1862 میلادی و 1230 یزدگردی در قزوین پا به عرصه وجود نهاد.پدرش ملا اسماعیل از علمای آن سامان بود و کتابی درنبوت خاصه به نام ابناء الانبیاء تالیف نمود که نسخه خطی آن در نجف اشرف در کتابخانه آیت الله اصفهانی موجود می باشد. عباس کیوان قزوینی از پنج سالگی به مکتب رفت و در نه سالگی به فرا گرفتن علوم اسلامی روی آورد و در مدرسه التفاتیه قزوین حجره ای داشت و روزانه چندین درس تلمذ می کرد و تا بیست و دو سالگی مقدمات و سطح و چهار ماه درس خارج را فرا گرفت.

وی در سال 1300 هجری قمری به تهران آمد و علم اخلاق و ریاضیات و هیئت و نجوم و عرفان و فلسفه را آموخت وبرای تامین معاش خود به منبر رو آورد و آنچنان منبر شگرف و جذابی داشت که به واعظ قزوینی شهره گشت ، ناگزیر برای آنکه از درس و تدریس باز نماند عهد نمود فقط در محرم و رمضان به منبر رود و بقیه ایام را به درس پردازد ،در این ایام دست ارادت به آقا تقی صمد علیشاه جانشین جنت علیشاه داد و از جانب وی شیخ سیار گردید.بعد از مدتی در زمره مریدان صفی علیشاه درآمد و از جانب وی نیز شیخ سیار گردید و با اجازه او به بین النهرین برای ادامه تحصیل عزیمت کرد.

کیوان نزد میرزای شیرازی و حاج میرزا حبیب الله رشتی و حاج شیخ زین العابدین مازندرانی تلمذ کرد و از طریق اخباری و اصولی اجازه اجتهاد یافت و در بیست و نه سالگی رساله عملی به فارسی و عربی نگاشت و فارسی را منتشر ساخت .آیت الله حاج میرزا حبیب الله رشتی به کیوان لقب آیت الله اعطاء نمود ولی کیوان از این عنوان استفاده نکرد و در سال 1309 هجری قمری به مکه سفر کرد. وی در مدت اقامت خود در عتبات عالیات در چند سلسله تصوفی داخل گشت.

برچسب ها: کتاب گفتارهای کیوان