گفتار اوتار مهربابا

نویسنده: اوتار مهربابا
ناشر:  انجمن دوستداران مهربابا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 45
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1350 - دوره چاپ: 1 

کمیاب - کیفیت : 

مروری بر کتاب 

مهربان شهریار ایرانی (مهربابا) در 25 فوریه 1894 ساعت 5 صبح در شهر پونای هند به دنیا آمد. در سن 19 سالگی به ادراک خدایی دست یافت. او در اوایل دهه‌ی 1920 در قالب یک مرشد روحانی سفرهای خود را با کشتی آغاز نمود. در 10 جولای 1925 سکوت خود را شروع نمودند و تا پایان زندگی فیزیکی خود دیگر سخن نگفتند.

 در این دوران او برای برقراری ارتباط با دیگران ابتدا مطالب خود را می‌نوشت بعد از مدتی این شیوه را رها کرد و از طریق یک تخته الفبا و با اشارهٔ انگشتان به حروف، مطالب خود را دیکته می‌کرد. پس از مدتی این شیوه را نیز رها کرد و از طریق حرکات ویژه دست با دیگران ارتباط برقرار می‌نمودند.

مهربابا گفته‌است که سکوت او به عنوان یک تمرین معنوی نبوده‌است بلکه صرفاً در ارتباط با کار جهانی وی بوده‌است. ناتوانی انسان در زندگی کردن بر اساس سخنان خداوند، تعالیم آواتار را بیهوده نشان می‌دهد. به جای عمل کردن به رحم و شفقتی که او آموزش داده بود، انسان به نام او جنگ‌ها برپا کرده‌است. به جای زندگی متواضع، خلوص و حقیقت کلام، انسان راه نفرت، طمع و خشونت را انتخاب کرده‌است. از آنجا که انسان نسبت به اصول و احکامی که توسط خداوند در گذشته مقرر شده‌است ناشنوا بوده‌است، در این شکل فعلی تجسم روح خدا، من سکوت می‌کنم.

هفت حقیقت مهربابا
وجود، عشق، ایثار، کناره گیری، دانش، کنترل و تسلیم
مهربابا اهمیتی برای فرقه‌های مذهبی، اصول فلسفی، سیستم‌های مسلکی و انجام تشریفات و رسوم دینی قایل نیست بلکه او برای درک هفت حقیقت زیر اهمیت قایل است :
۱- تنها وجود حقیقی، هستی خداوند یکتا و واحد است که خود حقیقی هر نفس محدود می‌باشد.
۲- تنها عشق حقیقی، محبت برای خداوند لایتناهی است که اشتیاقی شدید برای مشاهده، شناخت و وحدت با این حقیقت یعنی خدا به وجود می‌آورد.

۳- تنها ایثار حقیقی، آن است که به دنبال این عشق همه چیز، بدن، فکر، مقام، رفاه و حتی خود زندگی هم فدا گردد.
۴- تنها کناره‌گیری حقیقی، آن است که حتی در حین انجام وظایف دنیوی از تمامی افکار و آرزوهای خودخواهانه دوری شود.
۵- تنها دانش حقیقی، این دانش است که خداوند در ضمیر افراد خوب و بد، اولیا و گناه‌کاران موجود است. این دانش مستلزم این است که چنانچه موقعیت ایجاب کند به طور مساوی بدون انتظار پاداش به همه کمک کنید و اگر مجبور شدید که در مشاجره‌ای شرکت کنید بدون کوچکترین اثری از دشمنی یا نفرت عمل نمایید. با احساس برادرانه و خواهرانه نسبت به همنوع در خوشبخت نمودن آنها کوشا باشید و با پندار، گفتار و کردار به کسی آزار نرسانید حتی به آنهایی که به شما آزار می‌رسانند.

۶- تنها کنترل حقیقی، جلوگیری نفس از غرقه شدن در امیال پست است که تنها راه پاک شدن کامل شخصیت است.
۷-تنها تسلیم حقیقی، آن است که سکون توسط هیچ موقعیت نا مساعدی بهم نخورد و فرد در میان همه نوع مشقات با آرامش کامل به مشیت خداوند تسلیم باشد.