گزینه اشعار طنز آمیز عمران صلاحی

نویسنده: عمران صلاحی
ناشر: مروارید
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 250
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1386 - دوره چاپ: 3

کیفیت : 

مروری بر کتاب

شادروان «عمران صلاحی» در طنز پردازی استادی به اصطلاح جامع الشرایط بود. داستان طنز می نوشت آن هم با سبک دلنشین خاص خود، شعر طنز می گفت به دلپذیری، مقاله در معرفی طنز می نوشت و با این همه، فروتن و انسان بود. آن چه در پی می آید گذری شتابان و گذرا بر «گزینه اشعار طنز آمیز» از استاد، به انتخاب خود ایشان و البته تحت نام مستعار «ع. شکرچیان» است.

شعرهای عمران صالحی را می توان به دو دسته تقسیم کرد : 
شعر های قدمایی ! 
و شعر های نیمایی.
شعر های قدمایی بیشتر در قالب های غزل مثنوی و رباعی است و شعرهای نیمایی در اوزان عروضی و آهنگین و هجایی.اگر چه در مجموعه از نظر ادبی ممکن است وزنی نداشته باشد! 
شخص نام برده فوق علاوه بر این ها مقدار زیادی طنز منظوم دارد که حاصل کار در نشریات طنز است و یا این که اصلا چاپ نشده . یعنی قابل چاپ نبوده ! شاید بعضی ها تصور کنند شعر طنز یعنی این قبیل آثار.

 یک ویژگی منحصر به فرد در شعرهای طنز از «عمران صلاحی»، شباهت آن ها به کاریکاتور است. یعنی شاعر، به زبان شعر، با ایماژ و صنعت تشخیص، کاریکاتوری را تعریف – تصویر می کند. به عنوان نمونه:

«در کنج پیاده رو درختی
با دست دراز و قامت خم
می گفت به عابری شتابان:
در راه خدا به من کمک کن»

و یا:

«جاده ای خاکی
می رود ارابه ی فرسوده اش لنگان
می کشد ارابه را اسبی نحیف و مردنی در شب
آن طرف، شهری غبار آلود
پشت گاری
سطلی آویزان
پر از خالی
خفته گاریچی، مگس ها این ور و آن ور
پشت گاری جمله ای:
بر چشم بد لعنت!»