گزیده غزلیات شمس

گزیده غزلیات شمس

نویسنده: مولانا جلاالدین محمد بلخی(مولوی)
به کوشش: محمدرضا شفیعی کدکنی
ناشر: بین المللی الهدی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 544
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1372 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

در سراسر دیوان بزرگ شمس، نوعی شعر عرفانی مولانا، کوهه بر کوهه می‌غلتد که هرکس بنا به ذوق و مشرب خود از آن برداشتی خاص دارد. موسیقی شعف‌انگیز و نشاط‌آور این پدیده‌های نبوغ تا آنجاست که تمام ویژگیهای دیگرِ سروده‌هایی که به نام رند عالم‌سوز، شمس تبریزی، تصنیف و تدوین شده است تحت‌الشعاع و در سایه وجد بی‌پایان محتویات این کتاب عظیم قرار می‌گیرد.

مولوی بیش از هر شاعر دیگری از اوزان مختلف سود جسته، به گونه‌ای که گاهی غزلیات در بحورِ به‌اصطلاح نامطبوع سروده شده و خواننده ناگزیر است با دقت بیشتر و کشیدن پاره‌ای از کلمات و مشدد خواندن برخی واژه‌ها از حوزه وزن خارج نشود.

دیوان شمس تبریزی یا دیوان کبیر، دیوان مولانا جلال‌الدین محمد بلخی شامل غزل‌ها، رباعی‌ها و ترجیع‌های اوست. دیوان شمس تبریزی در عُرف خاندان مولانا و سلسلهٔ مولویه در روزگاران پس از مولانا با عنوان دیوان کبیر شناخته می‌شده‌است. گویا آنچه در تداول مولویان جریان داشته‌است همان دیوان یا غزلیات بوده‌است و بعدها عنوان دیوان کبیر را بر آن اطلاق کرده‌اند. همچنین عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی نیز از عنوان‌هایی است که در دوره‌های بعد بدان داده شده‌است، به اعتبار این که بخش اعظم این غزل‌ها را مولانا خطاب به شمس‌الدین تبریزی سروده‌است.

غزلیات شمس تبریزی که به دیوان شمس ودیوان کبیر نیز شهرت دارد، مجموعه غزلیات مولاناست.

من از کجا، پند از کجا؟ باده بگردان، ساقیا!
آن جام جان افزای را برریز بر جان، ساقیا!

بر دست من نه جام جان، ای دستگیر عاشقان!
دور از لب بیگانگان، پیش آر پنهان، ساقیا!