می‌دانید، عادت ندارم به دیوارهای خانه‌ام تابلوی نقاشی بچسبانم. اولین چیزی که آدم را لو می‌دهد همان تابلوی نقاشی است. تازه، یک مشت تابلو روی دیوار بعد از مدتی خسته‌کننده می‌شود. آدم از تابلوهایش زودتر خسته می‌شود تا میز و صندلی و بقیه وسایل خانه. مگر این که، مدام آن‌ها را عوض کند که این هم تقریبا غیرممکن است. عباس هم همین عقیده را دارد. از بس از بچگی نقاشی ندیده به ندیدنش بیش‌تر عادت کرده تا دیدنش. راستی با این نامه کتابی را ضمیمه کرده‌ام. از آخرین ارتکابات من است. خوشحال می‌شوم بعد از خواندن نظرتان را بدانم.

گرنیکا نام تابلوی تن به مهاجرت سپرده پیکاسوست؛ تابلویی که پیکاسو از آن اسپانیا می دانستش، اگر رهایی را باز می یافت.می‌دانید، عادت ندارم به دیوارهای خانه‌ام تابلوی نقاشی بچسبانم. اولین چیزی که آدم را لو می‌دهد همان تابلوی نقاشی است. تازه، یک مشت تابلو روی دیوار بعد از مدتی خسته‌کننده می‌شود.

آدم از تابلوهایش زودتر خسته می‌شود تا میز و صندلی و بقیه وسایل خانه. مگر این که، مدام آن‌ها را عوض کند که این هم تقریبا غیرممکن است. عباس هم همین عقیده را دارد. از بس از بچگی نقاشی ندیده به ندیدنش بیش‌تر عادت کرده تا دیدنش. راستی با این نامه کتابی را ضمیمه کرده‌ام. از آخرین ارتکابات من است. خوشحال می‌شوم بعد از خواندن نظرتان را بدانم.

زندگی سیما، قهرمان رمان گرنیکا، نیست. تابلویی در مذمت جنگ اما بر خاسته از جنگ الهام گرفته از سرنوشت شهری که نخستین شهر یکپارچه بمباران شده تاریخ است . سیما نمی داند آنچه پیش رو دارد دروغ است .
رویاست. خیال است یاد داستانی است جانشین دروغ. رویا خیال یا داستانی دیگر چنین سرنوشتی گرنیکای سیماست و سازنده چنین سرنوشتی چه می تواند باشد جز عشق؟ و باز تسلط بر چنین سرنوشتی چه راهی می تواند داشته باشد جز باز یافتن رهایی؟

یک‌ خواننده‌ علاقه‌مند به‌ کتاب‌های‌ نویسنده‌ای‌ معروف‌ با او ارتباط‌ مکاتبه‌ای‌ برقرار می‌کند، بین‌ آن‌ها ــ توسط‌ همین‌ نامه‌ها ــ علاقه‌ای‌ خاص‌ ایجاد می‌شود، و خواننده‌ در ذهن‌ و خیال‌ خود شخصیتی‌ از نویسنده‌ می‌سازد که‌ با دیدن‌ او به‌ یکباره‌ فرو می‌ریزد و می‌فهمد که‌ مغبون‌ شده‌ ولی‌...