- موجودی: موجود
- مدل: 197061 - 75/4
- وزن: 0.50kg
کیهان نوردی در اعماق فضا
نویسنده: منصور شفازند
مقدمه : پرفسور محسن هشترودی
ناشر: غزالی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 352
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1348 - دوره چاپ: 1
کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو
مروری بر کتاب
ندانسته های بسیاری در مورد گیتی وجود دارد و ما شاید اندازه سر سوزنی هم اطلاعات پیرامون دنیای اطراف خود نداشته باشیم اما با این وجود گاهی اوقات با شنیدن برخی حقایق بسیار متعجب و شگفت زده می شویم.نمی دانیم زندگی از کجا منشا گرفته، آیا موجودات فضایی وجود دارند یا می توان از طریق کرمچاله به میلیاردها سال نوری دورتر در یک چشم به هم زدن سفر کرد یا خیر اما با دانش فعلی برخی سوالات را می توان پاسخ داد.
بارزترین اختلاف زندگی در زمین و فضا بی وزنی است، که بر کلیه شئون زندگی مسافر تأثیر می‌گذارد. برخی می‌گویند که محدود بودن در مکان کوچکی نظیر ایستگاه میر به مدت طولانی می‌تواند مشکلاتی پدید آورد. برای راحتی بیشتر ایستگاه فضایی میر با رنگهای آرامش بخش تزئین شده است. ساکنان میر تا حدودی زندگی خصوصی و اتاقکهایی برای استراحت دارند. کتاب و موسیقی در اختیارشان قرار می‌گیرد و برای تماشای زمین دریچه‌ای دارند. سفینه‌های تدارکاتی نامه و هدایای خانواده‌هایشان و کالاهای تجملاتی نظیر میوه تازه به ایستگاه می‌آورند.
خوردن
تمام غذایی که در فضا خورده می‌شود، از زمین برده می‌شود و برای کاهش وزن سفینه ، اکثر آن خشک و در بسته‌های مجزا بسته بندی می‌شود. غذا آب گرفته می‌شود، یعنی قبل از خوردن غذا باید به آن آب افزود، سپس غذا در اجاقی گرم می‌شود. غذاهای کنسروی نیز خورده می‌شوند. برای نوشیدن ، فضانوردان باید مایعات را با نی از بطری یا فنجان در دار بنوشند. بدون در پوش ، مایعات به بیرون شناور می‌شوند.
نرمش
نرمش عضلات قائم نگهدارنده بدن در زمین ضروری است. بدون نرمش ممکن است فضانورد آنقدر تضعیف شود که در بازگشت به زمین پس از مأموریتی طولانی نتواند بایستد.
خواب
در فضا فضانوردان برای خواب احتیاجی به تخت ندارند، در عوض از کیسه خواب استفاده می‌کنند. این کیسه‌ها به دیوار متصل می‌شوند تا مانع حرکت و برخورد آنها به اجسام دیگر شوند. اگر دست فضانوردان بسته نشود، شناور می‌شوند. بنابراین به هنگام خواب دست و پایشان بسته می‌شود. در محیطی بی وزن فراز و نشیب نیست، بنابراین فضانوردان می‌توانند در هر زاویه‌ای بخوابند. سفینه‌ها پر سر و صدا هستند، بنابراین برخی از فضانوردان برای کسب آسایش و آرامش گوشی می‌گذارند.
در روزهای اولیه پرواز فضایی ، فضانوردان از گروه نخبه خلبانان آموزشی نظامی انتخاب می‌شدند. فضانوردان آینده باید تحصیلات عالی ، معمولا دارای مدرک تحصیلی علوم یا مهندسی می‌داشتند. آنها همچنین باید فوق العاده ورزیده بودند و قبل از پذیرش برای آموزش تحت معاینات پزشکی و روانی قرار می‌گرفتند. فضا نوردان باید شتابهای بالایی را در خلال پرتاب یا بازگشت تحمل می‌کردند، بنابراین دستگاههای مخصوصی برای آزمودن آنها ساخته شد. فضانوردان همچنین به طراحان و مهندسان سازنده سفینه در کار ساخت آن یاری می‌رساندند.
آموزشهای نوین
کماکان فضانوردان باید در علوم پایه ، مهندسی یا پزشکی تحصیلات عالی داشته باشند. بسیاری از خلبانان از نیروی هوایی انتخاب می‌شوند و در میان خدمه متخصصانی هستند که برای انجام آزمایشها تعلیم می‌بینند. سفر با شاتل فضایی آنها را در معرض شتابهای سفینه‌های سابق قرار نمی‌دهد، ولی باید همچنان ورزیده باشند. در هواپیماهایی به نام ستاره تهوع آور آنها برای مدتی کوتاه بی‌وزنی را تجربه می‌کنند.
تا کنون هیچ نشانه‌ای از حیات در نقاط دیگر منظومه شمسی نیافته‌ایم، ولی می‌دانیم که میلیاردها ستاره و سیاره دیگر وجود دارند. بسیاری از این ستارگان شبیه خورشید هستند و می‌دانیم که حتی شاید یکی از آنها سیاراتی نظیر منظومه شمسی داشته باشد. تلسکوپهای نوری آنقدر قوی نیستند که سیاره دیگری را مثل زمین ببینند، ولی می‌توانند غبار اطراف ستارگان را که شاید محل تشکیل سیارات باشند، ببینند.
گروهی از دانشمندان به نام کاوش هوش فرازمینی (ستی) در جستجوی زندگی هوشمند در نقاط دیگر کهکشانمان هستند. آنها با بشقابهای رادیویی علائم رادیویی را جمع آوری و با رایانه تجزیه می‌کنند. رایانه‌ها می‌توانند علائم مصنوعی را شناسایی کند....
