کندوکاو در مسائل تربیتی ایران

نویسنده: صمد بهرنگی
ناشر: شبگیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 96
اندازه کتاب: پالتویی - سال انتشار: 1357 ~ 1348 - دوره چاپ: 11 _ 2

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب

چندی است که ترجمه و چاپ کتابهای روانشناسی و تربیتی ( به ویژه کتابهای آمریکایی ) در ایران رونق یافته است. به ظاهر امر خیری است و جای حرفی ندارد .صدی نود کتابهای ترجمه شده کتابهای مربیان آمریکایی است و اینها خود کتابشان را برای مردم محیط خود نوشته اند و تجربه های تربیتیشان را هم روی همان دانش آموزان و بچه های محیط خود کرده اند ...

معلم جوان نخستین تیپا را هنگام استخدام می‌خورد .گروهی به دورترین نقطه پرتاب می شوند چرا که واسطه ونفوذی در کارگزینی نداشته اند .و اعتراض هم بی‌فایده است .آنهایی که اعتراض کرده‌اند تاریخ استخدامشان ماهها به عقب می افتد .اکراه وقتی زیاد می شود که حقوقشان را تا شش ماه یا یک سال نمی پردازند .و آنها مجبورند در ده غریب با دست خالی سر کنند .

معلم دلسوز وعلاقمند کم است معلمها کارشان را با یک اجبار به خاطر نان وبه صورت عادت انجام می دهند .عادت دارند هر روز پا شوند نان سنگک وپنیر بخرند بیاورد بخورد معلم پس از ناشتایی بلند می شود سروضعش را مرتب می‌کندبه مدرسه می‌رود دفتر حضور وغیاب را امضا می کند دفتر حضور وغیاب را زیر بغلش می‌زند وبه کلاس می‌رود .او صبح وقتش را طوری تنظیم می کند که با خوردن زنگ یا یکی دو دقیقه دیرتر به مدرسه برسد مثل یک دستگاه خودکار یا ماشین کوکی .معلم درسش را ماشین‌وار می گوید .

هزار بار نادرشاه را گفته و هزارمین درسش با اولین بار هیچ فرقی ندارد .زمان ومکان وحال و وضع دانش آموز در تدریس او اثری ندارد.هزار بار نادرشاه را به هندوستان برده وهندیان بیچاره را از زیر تیغ بی‌دریغش گذرانده و دوباره نادرشاه را فاتحانه به ایران بازگردانده است .هزار بار معادله‌ی 2 مجهول تدریس کرده و دیگر احتیاجی به تفکر ندارد .مغزش خودکار هر چه زبان نیاز دارد در اختیارش قرار می دهد .معلمی یعنی حفظ مطالب درسی وتحویل آن به دانش‌آموز .درست مثل رادیاتور ماشین ، کمترین تحرکی در مدارس دیده نمی‌شود.

اگر هم باشد سطحی وزودگذر است .خیلی کم معلمی را سراغ دارم که در فکر روش تدریس خود ونتیجه‌ی آن باشد .تقریباً معلم‌ها همان کاری را انجام می‌دهند که مکتبدارها ، میرزاها وملاباجیهای سی چهل سال قبل انجام می دادند .با ادعا وخرج و زرق وبرق کمتر .نخستین شرط پیشرفت کار تعلیم وتربیت فراهم آوردن آسایش مادی وفکری معلم است .چه از نظر گذراندن زندگی وچه از نظر اینکه رئیسی داشته باشد که از تعلیم وتربیت سر دربیاورد وزیر وبم کار را بشناسد.