کلیله و دمنه

کلیله و دمنه

ترجمه از پهلوی به عربی: ابن مقفع
مترجم : محمدرضا مرعشی پور
نقاش : محمدعلی بنی اسدی
ناشر: نیلوفر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 310
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1393 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

مصور

کلیله و دمنه را چند تن از بزرگان به نثر فارسی درآورده اند. نامدارترین شان کار ابوالمعالی نصرالله بن عبدالحمید (نصرالله منشی) است. این ترجمه در نیمه نخست سده شش ام هجری برای بهرام شاه غزنوی فراهم شد که ترجمه ای امین قلمداد نمی شود. خواندن اش برای فارسی زبانان امروز بسی دشوار می نماید و به عنوان یکی از متون فارسی در آن دوره شایسته بررسی است نه به عنوان ترجمه ای از کلیله و دمنه.

در برگردان پیش رو:
1. ویراسته ی منفلوطی مرجع بوده که متنی روا در سرزمین های عربی و کتاب درسی دانشگاهی درین کشورها است، و با همکاری حسن طباره بر پایه نسخه سیلوستر دو ساسی و چاپهای مصر و بیروت فراهم آمده.
2. مقدمه علی بن شاه فارسی را دارد که در ترجمه های ابوالمعالی و بخاری نیامده است.
3. من به متن پهلوی بر زویه ی طبیب که به وسیله روزبه دادویه (ابن مقفع) به عربی برگردانده شده است، نه چیزی افزوده ام و نه چیزی از آن کاسته ام.
4. کوشیده ام که جامه ی زیبای فارسی امروز را بر تن متن بپوشانم. برگرفته از درآمد کتاب....

کتاب کلیله و دمنه، یکی از مهم‌ترین و مشهورترین کتاب‌های نثر فارسی است که جزء ادب تعلیمی و از نوع ادب تمثیلی و در قالب داستان‌هایی از زبان حیوانات نگاشته شده است.

داستان‌های تمثیلی، در ادب فارسی سابقه‌ای ممتد دارد و تنها محدود به قصه‌های حیوانات نیست. قصه‌های مربوط به انسان‌ها، گیاهان و حتی اجسام بی‌جان را نیز دربرمی‌گیرد. این‌گونه داستان‌ها را در ادب فارسی مثل و یا داستان و گاه قصه و افسانه و حکایت گفته‌اند.در متن کلیله و دمنه، اغلب برای این تمثیل‌ها، مثل و داستان و به ندرت حکایت و افسانه به کار رفته است.