کلیسای جامع و چند داستان دیگر

کلیسای جامع

نویسنده: ریموند کارور
مترجم: فرزانه طاهری
ناشر: نیلوفر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 323
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1381 - دوره چاپ: 3

مروری بر کتاب

هیچ‌کدام از داستان‌هایم البته واقعا رخ نداده‌اند ـ من حدیث نفس نمی‌کنم ـ اما اغلب آن‌ها شباهتی هرچند ناچیز به رخدادها یا موقعیت‌های خاصی از زندگی دارند. اما وقتی می‌کوشم فضای فیزیکی یا اثاث مربوط به یک موقعیت در زندگی را به خاطر آورم (اگر گلی آن‌جا بوده، چه گلی بوده است؟ آیا بویی داشته؟ و از این قبیل)، اغلب اوقات ذهنم خالی خالی است. بنابراین مجبورم در طی کار بسازمشان.

رئالیسم عریان آثار کارور به استیصال یقه چرک ها می پردازد و از مردمی می گوید که مدام در هراس به سر می برند. آثار کارور نمونه ی مجسم مینیمالیسم است و در نوشته های گالاگر مختصری چاشنی رمانتیسیسم مخلوط شده است . دنیای آن ها دنیایی است که استیصال در آن موج می زند .

کارور اولین اثری را که نوشت نگاهی به ایران و تاریخ هخامنشی داشت . کاش امروز زنده بود و می دید که آثارش در ایران با چه استقبال گسترده ای رو به رو می شود .آمریکای کارور، آمریکای استیصال است.فرو رفته در غباری از درد و سرخوردگی. دنیایی که کارول خلق می کند دنیای آدمهایی است که رویا هایشان را از دست داده اند .با خواندن هر داستان کارور گویی پا به خیابانی گذاشته ایم به ظاهرآشنای آشنا، اما کمی پیشتر که می رویم احساس می کنیم سر هر پیچی خطری در کمین است ، یا زمین زیر پایمان حالاست که به ناگهان دهن گشاید.

به راستی چرا چنین تاثیری در ما می گذارد؟
ایجازش است یا چنانچه خود می گوید، اکراهش از باز کردن عاطفه بر کلمات؟
ما را در برابر تابلویی می نشاند که جابجایش زدگی وریختگی دارد ، نخ نما شده است و پشت آن چیزی را می شود با یک نظر دید چیزی که از دیدنش وحشت می کنیم. به راستی چیست؟

در ابتدای کتاب و قبل از شروع داستان‌ها، دو مقاله و یک مصاحبه از کارور می‌خوانید. «شور» و «نوشتن» عنوان این دو مقاله هستند که در سال 1981 نوشته شده‌اند. شور را به درخواست نیویورک تایمز بوک ریویو و نوشتن را به درخواست توسولوتاروف و استیوبرگ در باب تأثیرپذیری نویسنده از اشخاص یا چیزها نوشته و مصاحبه را هم در سال 1983 با پاریس ریویو انجام داده است.

کارور در داستان‌هایش یأس و سرگشتگی زندگی در آمریکا را به تصویر کشیده است. به تعبیر مترجم «آمریکای کارور آمریکای استیصال است، فرورفته در غباری از درد و سرخوردگی.» واقع‌بینی مؤلفه‌ی دیگر سبک این نویسنده است. شخصیت‌های داستان‌های او یک وجه مشترک دارند و آن گرفتار شدن در وضعیت‌هایی بغرنج است که نمی‌توان راه فراری برایشان متصور شد.

فهرست

می‌شود لطفا ساکت باشی؟
وقتی از عشق حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم
کلیسای جامع