کلیات شمس تبریزی ؛ متن کامل ، دو جلدی

کلیات شمس تبریزی 

نویسنده: مولانا جلاالدین محمد بلخی(مولوی)
به کوشش: بدیع الزمان فروزانفر , عبدالحسین زرین کوب
ناشر: صدای معاصر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 1518
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار:  1390 ~ 1378 - دوره چاپ:   6 ~ 1 

مروری بر کتاب 

دیوان شمس تبریزی یا دیوان کبیر، دیوان مولانا جلال‌الدین محمد بلخی شامل غزل‌ها، رباعی‌ها و ترجیع‌های اوست. دیوان شمس تبریزی در عُرف خاندان مولانا و سلسله مولویه در روزگاران پس از مولانا با عنوان دیوان کبیر شناخته می‌شده‌است. گویا آنچه در تداول مولویان جریان داشته‌است همان دیوان یا غزلیات بوده‌است و بعدها عنوان دیوان کبیر را بر آن اطلاق کرده‌اند. همچنین عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی نیز از عنوان‌هایی است که در دوره‌های بعد بدان داده شده‌است، به اعتبار این که بخش اعظم این غزل‌ها را مولانا خطاب به شمس‌الدین تبریزی سروده‌است.

نام او به اتفاق تذکره نویسان محمد و لقب او جلال الدین است و همه مورخان او را بدین نام و لقب شناخته اند. و او را جز جلال الدین به لقب خداوندگار نیز می خوانده اند، «خطاب لفظ خداوندگار گفته خداوندگار گفته بهاء ولد است.» و در بعضی از شروح مثنوی هم از وی به مولانا خداوندگار تعبیر می شد و احمد افلاکی در روایتی از بهاء ولد نقل می کند:«که خداوندگار من از نسل بزرگ است». و اطلاق خداوندگار با عقیده الوهیت بشر که این دسته از صوفیه معتقدند، و سلطنت و حکومت ظاهری و باطنی اقطاب نسبت به مریدان خود در اعتقاد همه صوفیان تناسب تمام دارد.....

ملای روم وقتی نی حکایت خود را به زبان شعر می­گوید هرکسی از وی قصه­یی دیگر می­نیوشد. لرمانتوف شاعر روس درین آواز غم آلود داستان دختری رنج کشیده را می­شنود و مولوی، عارف بزرگ ما، سرگذشت روح دردمندی را که از نیستان جانها جدا مانده است.