- موجودی: درحال حاضر موجود نمی باشد
- مدل: 185987 - 120/2
- وزن: 3.00kg
کلیات شمس تبریزی
نویسنده: مولانا جلاالدین محمد بلخی(مولوی)
به کوشش: بدیع الزمان فروزانفر
تصحیح ، اعراب گذاری ، ترجمه آیات و احادیث: کاظم برگ نیسی
سردرها و مینیاتورها: اردشیر مجرد تاکستانی
خطاط: عباس صدیق
ناشر: فکر روز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 1700
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1381 - دوره چاپ: 1
کمیاب - کیفیت : نو
مروری بر کتاب
گلاسه - مصور - رنگی
بر اساس چاپ شادروان بدیع الزمان فروزانفر
• متنِ هر غزل به دقت اعراب‌گذاری و علامت‌گذاری («:»، «،»، «!»، «؟») شده است؛ … بدین گونه تمامِ افرادِ خانواده به رغمِ سطحِ تحصیلات و تخصص‌هایِ گوناگونِ خود، می‌توانند به راحتی و بدونِ اشتباه، متنِ کلیاتِ شمس تبریزی را در تنهایی خویش بخوانند و با دنیایِ پُر وجد و سُرورِ آن آشنا شوند.
• کتاب شمس تبریزی برای اولین‌بار، غزل‌هایِ عربیِ مولانا، توسطِ شادوران کاظم برگ نیسی به دقت اِعراب‌گذاری و علامت‌گذاری («:»، «،»، «!»، «؟») شده است و بی‌شک می‌تواند راهگشایِ متخصصانِ فن باشد.
• چنانچه علاماتِ استفاده شده در متنِ غزل‌ها («:»، «،»، «!»، «؟») ، در پایانِ هر مصراع قرار گرفته باشند، به بیرون از فضایِ مصراع منتقل شده‌اند. این تکنیک برایِ نخستین بار در صفحه‌آراییِ اشعارِ فارسی در ایران و جهان اعمال شده است.
• مقدمۀ مفصلِ کتاب به «شرح حالِ مولوی و ارتباط او با شمس تبریزی» می‌پردازد، و در قالبی بسیار روان و زیبا، اطلاعاتِ گسترده‌یی را در اختیارِ خواننده قرار می‌دهد. ارتباطِ مولوی با شمسِ تبریزی همواره در هاله‌یی از ابهامات و شایعات بوده است. در این مقدمه، با تصویرِ روشنی از شخصیتِ شمس تبریزی و تاثیرِ عمیقِ او بر مولانا آشنا می‌شویم.
• برای این اثر، با الهام از فضایِ غزل‌های مولانا، مجموعه یی از تابلوهایِ خط – نَقاشی و مینیاتور، به طورِ اختصاصی و منحصر به فرد، تهیه شده است که در جای جایِ کتاب، پراکنده است و بر زیباییِ بیش ترِ آن افزوده است.
تبریزی در عُرف خاندان مولانا و سلسله مولویه در روزگاران پس از مولانا با عنوان دیوان کبیر شناخته می‌شده است. گویا آنچه در تداول مولویان جریان داشته است همان دیوان یا غزلیات بوده است و بعدها عنوان دیوان کبیر را بر آن اطلاق کرده‌اند.همچنین عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی نیز از عنوان‌هایی است که در دوره‌های بعد بدان داده شده است، به اعتبار این که بخش اعظم این غزل‌ها را مولانا خطاب به شمس‌الدین تبریزی سروده است.نسخه‌های مختصر و کامل این دیوان از قدیم نزد اهل ذوق و اصحاب خانقاه رواج داشته است، و پس از رواج چاپ هم با عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی بارها و بارها در ایران و هند به چاپ رسیده است.
آخرین و جامع‌ترین و درست‌ترین چاپ آن همان است که به دست بدیع‌الزمان فروزانفر در فاصله سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۵ توسط انتشارات دانشگاه منتشر شده است. دیوان شمس تبریزی در چاپ تصحیح‌شده فروزانفر شامل ۳۶۳۶۰ بیت، و دارای ۳۲۲۹ غزل و ۱۹۸۳ رباعی و ۴۴ ترجیع است.در دیوان شمس تبریزی بعضی غزل‌ها فاقد تخلص است و بعضی خمُش، خامُش و خاموش و خمش‌کن در پایان غزل دارد که تخلص مولوی است. در حدود صد غزل یا کمتر با تخلص به نام حسام‌الدین چلبی و نیز صلاح‌الدین زرکوب دارد، و بقیه غزل‌ها به نام شمس و شمس تبریز و شمس‌الحق تبریز است...
این کتاب مشتمل بر ۴۲۰۰۰ بیت است از غزلیات و قصائد و مقطعات فارسی و عربی و ملمعات و ترجیعات و رباعیات مولانا جلال الدین محمد مولوی رومی که کلیات دیوان شمس را تشکیل می دهد و محض مزید فایده فرهنگنامه الفبائی لغات و تعبیرات و اصطلاحات عرفانی دیوان شمس نیز بر این چاپ افزوده شده که بسیاری از موارد شامل فوائد وافی در جستجوی مفاهیم خاص الفاظ و تعبیرات دیوان شمس می باشد
دیوان شمس تبریزی یا دیوان کبیر، دیوان مولانا جلال‌الدین محمد بلخی شامل غزل‌ها، رباعی‌ها و ترجیع‌های اوست. دیوان شمس تبریزی در عُرف خاندان مولانا و سلسله مولویه در روزگاران پس از مولانا با عنوان دیوان کبیر شناخته می‌شده‌است. گویا آنچه در تداول مولویان جریان داشته‌است همان دیوان یا غزلیات بوده‌است و بعدها عنوان دیوان کبیر را بر آن اطلاق کرده‌اند. همچنین عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی نیز از عنوان‌هایی است که در دوره‌های بعد بدان داده شده‌است، به اعتبار این که بخش اعظم این غزل‌ها را مولانا خطاب به شمس‌الدین تبریزی سروده‌است.
