پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) از شهر خارج شد تا کنار چاهی غسل کند٬ حذیفه بن یمان که با حضرت همراه بود لباس رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را در دست گرفت و آن را به گونه ای جلو حضرت گرفت تا کسی آن حضرت را برهنه نبیند و پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را از چشم دیگران بپوشاند٬ وقتی که غسل حضرت تمام شد و لباس پوشید٬ خذیفه نشست تا غسل کند رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) لباس او را گرفت و ایستاد تا لباس را جلوی او بگیرد٬ حذیفه از حضرت خواست تا آن کار را نکند اّما رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) اصرار کرد که حتماً باید چنین کنم. در این حکایت می بینم که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) چگونه از عمل دوست خوب خود عملاً قدردانی می نماید.

سقراط گوید:
« مردم هر کدام آرزویی دارند٬ یکی مال می خواهد و یکی جمال و دیگری افتخار٬ ولی به عقیده من یک دوست خوب از تمام اینها بهتر است. »
ژرژ هربرت گوید:
« همانطوری که بدن ما از غذاهائی که می خوریم تغذیه و کسب قوّت می کند همانطور هم روحمان از صحبت و معاشرت افراد خوب و بد کسب فضیلت و تقوی یا خبث و شرارت مینماید. »

جان براون در این زمینه گوید:
« معاشرت با مردمان نیک همیشه مولد خوبی و نیکوئی است زیرا اخلاق خوب مانند نوری است که به اطراف می تابد و نزدیکان خود را روشن می سازد »

مولوی گوید:

صحبت صالح تو را صالح کند صحبت طالع تو را طالع کند

...انسان موجودی متفکر و عالم است. او تنها موجودی است که قابلیت تعلیم آگاهانه را دارد و با ایمان به اصل فراشناخت (که یادگیری فی نفسه مطلوب است) در پی افزایش آگاهی و شناخت خویشتن است. در این مسیر عده ای فرادهنده هستند و به عنوان معلم و استاد به مبارزه با جهل می پردازند. عده ای فراگیر هستند و با آموختن دانش، افق روشنی فراروی خویش قرار می دهند. بدیهی است که آموزگاران جایگاهی والا و بالاتر دارند. در این چرخه ی علم و تعلیم و تعلم، حضرت علی(ع)، امیر و استاد سخن، می فرماید:

«ما أخذ الله علی أهل الجهل أن یتعلّموا حتّی أخذ علی أهل العلم أن یعلّموا». خداوند بزرگ از نادانان عهد نگرفت که بیاموزند تا اینکه از دانایان پیمان گرفت آموزش دهند....