چخوف ، چخوف نازنین

چخوف ، چخوف نازنین

گردآوری: هرمز ریاحی
مترجم: بهزاد برکت , فرشته مولوی , سپیده عندلیب , مهدی غبرایی
ناشر: قطره
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 420
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1370 - دوره چاپ: 1 

 کیفیت : درحد نو _ نو  ؛ بر روی جلد اصلی با گالینگور صحافی شده

مروری بر کتاب 

مصور

مجموعه مقالات ، نمایشنامه ، نامه ها و...

آنتون پاولوویچ چـِخوف ؛ داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس برجسته روس است. هر چند زندگی کوتاهی داشت و همین زندگی کوتاه همراه با بیماری بود اما داستان‌های کوتاه و نمایش‌نامه‌های بسیار نوشت. او را مهم‌ترین داستان کوتاه‌نویس برمی‌شمارند و در زمینه نمایش‌نامه‌نویسی نیز آثار برجسته‌یی از خود به جا گذاشته است. چخوف در چهل و چهار سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سل درگذشت.

۴۴ سالگی یعنی درست وقتی که آدم چشم و گوشش باز می شود و به خودش می آید که باید توی این دنیا چکار کند و چکار نکند. یعنی شناختت از خود و دنیایِ پیرامونت کامل می شود و تو می توانی مطمئن باشی که هر تصمیمی که می گیری به عقلانیت بسیار نزدیک است یعنی رسیدن به اوج پختگی و بلوغ و اگر نویسنده هم باشی درست در این مقطع زمانی ست که می فهمی باید چه بنویسی و چطور بنویسی. چخوف در این سن بود که از دنیا رفت اما از مدتها پیش از این می دانست که باید چطور بنویسد و دقیقن به همین دلیل است که هنوز بعد از گذشت ۱۰۹سال از مرگش بسیاری از نویسندگان مطرح دنیا خواندن داستانهای او را برای شروع کار نوشتن و یافتن الگوهای معتبر داستان نویسی بر خود واجب می دانند.

نزدیک به ۶۰۰داستان کوتاه و بلند،صدها مقاله و یادداشت و هزاران نامه،حاصل عمر کوتاه اوست. خالی از لطف نیست که چند توصیه ی نویسندگی را از این نویسنده ی پرکار،مؤفق و دوست داشتنی را بیاد داشته باشیم. او که خودش فهمیده بود که برای بهتر نوشتن هیچ راهی جز زیاد نوشتن وجود ندارد همواره به خواهرش توصیه می کرد:«آنقدر بنویس که انگشتات بشکنه» و به برادرش که او هم عشق نوشتن داشت، می گفت که هرچیزی را باید۵باربنویسد و البته هربار هم خلاصه تر از قبل.

نویسنده های تازه کاری که می خواهند نوشتن را شروع کنند برای مختصر و مفید نوشتن بهتر است قبل از هر نویسنده ی دیگری داستانهای او را بخوانند. البته رشد این خصلت در او بی دلیل هم نبود. در ابتدای راه نوشتن، او برای مجله ای داستان می نوشت که مجبور بود بیشتر از ۱۰۰سطر ننویسد. این جمله ی تاریخی از او سرمشق تمام نویسندگان شده است:«اگر اولِ داستان تفنگی به دیوار آویزان است این تفنگ باید تا پایان داستان حداقل یک بار شلیک شود»یعنی اینکه هیچ نکته ی اضافی نباید در داستان مطرح شود. او بیش و کم از تولستوی تأثیر گرفته بود.

چخوف۴۰ساله بود که با دختر یک مهندس ژرمن تبار که موسیقی،نقاشی و زبان خارجی می دانست و بازیگر تئاتر هم بود ازدواج کرد. نام این زن اولگاکنیپر بود که قبل از آن با هم نامه نگاری های زیادی کرده بودند. نمونه ای از این نامه ها*: چخوف: هنرپیشه ی عزیز و فوق العاده ام. خانم بسیار ارجمند! کاش می دانستید خواندن نامه هایتان چه لذتی دارد. من به شما تعظیم می کنم و پیشتان سرفرودمی آورم. تا حدی که پیشانی ام کف چاهی را که ۱۷متر عمق دارد لمس کند. من به شما عادت کرده ام و حالا بسیار غمگینم. فکر اینکه تا بهار شما را نخواهم دید،دیوانه ام می کند.

مرا از یاد نبرید وگرنه یا خودم را غرق می کنم یا با یک منگول یک چشم ازدواج می کنم. پول ندارم. حتی یک شاهی!چندرغازی هم اگر باشد،از طلبکارهایم پنهان می کنم. دلم می خواهد برایتان یک نمایشنامه ی خوب بنویسم اما به فکرم نمی رسد. برایتان یک جعبه می فرستم تا طلا و جواهراتتان را در آن نگهداری کنید. از من بپذیر. عزیزم روزنامه ها را نخوان،وگرنه دق خواهی کرد. من که شخصاً دارم قید تئاتر را می زنم. دیگر چیزی برای صحنه نخواهم نوشت. از همین لحظه انتظارت را می کشم و روزها و ساعتها را می شمارم.لطفاً بیا. شنیدی هاپو کوچولوی من…؟؟!!

اولگا: دیروز درست یک سال از روزی که همدیگر را دیدیم گذشت. هنگام تمرین«مرغ دریائی» را به خاطر می آورید نویسنده ی عزیز؟وقتی شنیدم نویسنده قرار است آنشب حضور داشته باشد،چه لرزه ای به تنم افتاد و حالا نشسته ام و بی هیچ وحشتی و با فراغ بال کامل دارم برایش نامه می نویسم. چرا این تصویر شما که روی بالکن نشسته اید و به دوردستها خیره اید و احساس تنهایی می کنید از ذهنم بیرون نمی رود؟شما خیلی شوخ هستید آقای چخوف. به هنرپیشه ی آس و پاس تئاتر هنری جعبه ی طلا و جواهرات داده اید! من نامه های مردی بسیار عزیز را در آن نگه خواهم داشت.