داستان های کتاب پیش رو هرچند کوتاه و هرچند برای لحظاتی محدود، اما به سادگی و دلپذیری خواننده را با خود همراه می سازند و به دنیای ذهنی نویسنده وارد می کنند، دنیایی که در آن عشق، اعتماد، قضاوت، گناه، خیانت و مفاهیم دیگری که در زندگی آدمی نقش ایفا می کنند، گرد هم آمده اند تا انسان های گوناگونی را به تصویر بکشند که شبیه به آن ها را می توان در میان کسانی که در این کره خاکی روزگار می گذرانند یافت، انسان هایی که می شود با آن ها همذات پنداری کرد و در بخشی از زندگی شان همراه شد...

همچنان که به قصد ترک آرایشگاه به طرف در می رفت با دست اشاره ای به یکی از میزها کرد و گفت:
-طفلک دختر دکتر، آنقدر حواسش پرت شد که یادش رفت حتی شانه اش را بردارد. او هم مثل پدرش وسواس میکروب دارد و دلش نمی آید شانه ی آرایشگاه را به سرش بزند.

نگاه من از دهان او پر گرفت و بر شانه ی خوش رنگ دلدار نشست، چون تنها شدم به طرف میز رفتم، آن را برداشتم و همچون کتاب مقدسی بر کف هر دو دست گرفتم که مبادا بر زمین افتد. آن گاه نرم نرمک صورتم را نزدیکش بردم و عطر دل انگیز گیسوان خداوندیش را یکسره بلعیدم. با همه بیگانگی که به محیط کارم و مردمی که آنجا می آمدند. احساس می کردم، باز نمی توانستم آنجا را ترک کنم. زیرا مدتها بود که قلب من مقدم مهر یک آشنا را در خانه ی خود خوش آمد گفته بود و او تنها کسی بود که ادب و نزاکت مرا می دید والا برای سایر مشتری ها یک کارگر خشن و کله شق به حساب می آمدم.

هر وقت فکر می کردم که عوض سرخیس کردن و حوله انداختن دور گردن خانم ها بایستی پشت میز دانشکده بنشینم و درس بخوانم، از شدت لج و عصبانیت می خواستم فریاد بزنم. در تعطیلات تابستان سال قبل که خود را برای کنکور دانشکده آماده می کردم، پدرم مرد و مرگ او سیلی سختی بر بناگوش زندگی من نواخت.
با دست تهی، آلوده ی مسئولیت مادر و خواهرانم شدم و ناچار بایستی با درس و مدرسه وداع می کردم. ابتدا اندیشه یافتن یک کار اداری در سرم بود، ولی خیلی زود فهمیدم که در سرزمین «پارتی بازی ها» مردم تهیدست به آسانی پذیرفته ی کار نیستند.