نام این گروه از شمار اعضای آن گرفته شده است ، هر چند که پس از گذشت سالها هنوز هم شمار دقیق آنها مسجل نیست عده دیگری که با سران این گروه پیوستگیهایی داشته اند، یا به دام پلیس نیفتادند یا از این دام جستند.

به گفتة یکی از اعضای گروه ، در دو ماه اول 1316 ش حدود 300 تن مورد سوءظن، تعقیب و بازجویی مأموران شهربانی رضاشاهی قرار گرفتند و عدة زیادی با اعمال نفوذ و رشوه و اقدامات دیگر آزاد شدند .

...شهربانی ایران گروهی را به اتهام تأسیس‌ فرقه‌ای اشتراکی بازداشت کرد که بعدا نقش مؤثری را در تاریخ معاصر کشور ما بازی‌ کردند.پیش از«پنجاه و سه نفر»،گروه‌های بزرگ‌تر یا کوچک‌تری به همین اتهام‌ بازداشت شده بودند،ولی هیچ‌کدام نتوانستند چنین نقشی داشته باشند،...

بنیادگزاران این گروه و در رأس آن‌ها،دکتر تقی ارانی،کمونیست،به‌ مفهومی که عملا در دنیا وجود داشت و با افشاگری‌هایی که در کنگره‌ی بیستم‌ حزب کمونیست شوروی صورت گرفت،از میان رفت،نبودند.آن‌ها نه ماهیت دولت‌ شوروی را به درستی می‌شناختند و نه به رابطه‌ی برتری و فروتری احزاب کمونیست‌ در کمینترن (بین الملل کمونیسم) آگاهی داشتند.حتا تفاوت میان مارکسیسم و مارکسیسم لنینیسم را تشخیص نمی‌دادند،چون آثار لنین را آن‌گونه که باید و شاید مطالعه و بررسی نکرده بودند.

این‌ها در هنگام تحصیل در آلمان و فرانسه،با نوشته‌های مارکس و انگلس آشنا شده و مجذوب و شیفته‌ی آن‌ها شده بودند و چون‌ در آن زمان احزاب کمونیست در این کشورها خود را یگانه وارث مارکس معرفی‌ می‌کردند و حزب‌های سوسیالیست یا سوسیال دموکرات را منحرف و اپورتونیست‌ (فرصت‌طلب)می‌نامیدند،کمونیسم را معادل و برابر مارکسیسم می‌پنداشتند.

افزون بر این،این‌ها اختلاف میان کمینترن و بین الملل اول و دوم را درنیافته بودند و چنین‌ می‌پنداشتند که در درون کمینترن نیز مانند بین الملل اول یا بین الملل سوسیالیست، همه‌ی احزاب از کوچک و بزرگ دارای حق و رأی و تأثیر برابر می‌باشند.دکتر ارانی‌ این نظر و اعتقاد خود را در دفاعیات خویش در دادگاه نیز اظهار داشت.