پس از تاریکی

پس از تاریکی

نویسنده: هاروکی موراکامی
مترجم: مهدی غبرائی
ناشر: کتاب سرای نیک
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 190
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1388 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

اما این دفعه آخر بود . این... چطور بگویم؟ ... به عمرم تنها لحظه ای بود که توانستم به اِری نزدیک شوم... تنها لحظه ای که من و او با هم یکدل شدیم : هیچ چیز نمی توانست از هم جدامان کند. انگار از آن به بعد روز به روز بیشتر از هم جدا شدیم .از هم دور شدیم و طولی نکشید که تو دو دنیای مختلف زندگی می کردیم . آن احساس وحدتی که در تاریکی آسانسور به من دست داده بود ، آن پیوند قدرتند بین قلبهای ما ، دیگر هرگز برنگشت.نمی دانم عیب کار کجا بود ، اما دبگر نتوانستیم به جایی برگردیم که از آن شروع کرده بودیم 

بگذار چیزی بهت بگویم ؛ ماری. زمین زیر پای ما خیلی محکم به نظر می رسد، اما اگر اتفاقی بیفتد زیر پایت راحت خالی می شود. اگر این بلا به سرت بیاید ، کارت زار است.دیگر هیچی مثل سابق نیست . آنوقت تنها کارت این است که آن زیر تک و تنها تو تاریکی سر کنی

«بعد از تاریکی» مانند سایر آثار موراکامی نشانه‌ای است از نوع نگاه این نویسنده‌ به جهان و انسان‌ها. تنهایی آدمی موضوعی محوری در آثار موراکامی است و در داستان «بعد از تاریکی» هم بار دیگر به این مفهوم می‌پردازد. موراکامی در داستان «بعد از تاریکی» مخاطب را به گردشی شبانه در شهر توکیو می‌برد و فضای سردی را روایت می‌کند که شخصیت اصلی آن دختری است که تمام زندگی‌اش را صرف درس خواندن کرده تا سایر ضعف‌هایش را بپوشاند. 

...بعد از تاریکی رمان نه چندان بلندی است که زندگی شبانه توکیو را در عصر تسلط تکنولوژی دیجیتال و غرق شدن شهری در میان چراغ‌های نئون روایت می‌کند و روان آدم‌هایی سرگشته و مبهوت را که در چنبره چنین فضا و مکانی اسیرند می‌کاود.برای روشن شدن وضعیت شخصیت های موراکامی می توان از مباحث  لکانی در این باره استفاده کرد.لکان با وارونه کردن نظریه زبان شاناسی سوسور توانست از نگاه و دیده شدن عنصر اشتتیاق(میل)را بیرون بکشد.به طوریکه گفته شد نگاه نه تنها می نگرد بلکه میل و اشتیاق را نشان می دهد.

آری در رمان "پس از تاریکی" یک مدل مجلات و تلویزیون است که همیشه آن چیزی هست یا می شود که دیگری از او می خواهد باشد پس او نسبت به خودش از بعد نمادی(symbolic) به بعد تصویری(imaginary) وارد شده و خود تبدیل به ابژه می شود.ابژه ای که تنها تبدیل به یک تصویر شده و ما در تمام رمان او را از پشت قاب تلویزیون و تصویر می بینیم.او هیچ گاه حرف نمی زند و زندگی اش از زبان دیگران(دیگری)روایت می شود.

در واقع اری تنها یک تصویر است.چیزی است که می توان گفت حاصل تاثیر مشاهده گر بر مشاهده شونده نامید.در واقع آنچه اری را به ورطهء خواب و خوابیدن همیشگی می اندازد همان شقاق سوژه یا مرحلهء آینه ای است که کودک با دیدن تصویرش در آینه می ماند که او سوژه است یا آنکه در آینه است(تصویر سوژه) اری خودش را با تصویرش یکی می کند تا از دام این شکاف رها شود.