پاسخ به شبهات شهید جاوید 

نویسنده: سیدمحمدمهدی مرتضوی
ناشر: علامه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 290
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1350 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو

مروری بر کتاب 

جواب او از کتاب او ؛ در موضوع قیام حسین بن علی (ع)

بر اساس احادیث و روایات شیعی علم امام(ع) موهبتی الهی است و نه اکتسابی؛ بدین صورت که هرگاه هر چه را بخواهد بداند، می‎داند. خداوند متعال می‎فرماید:
عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه احداً الّا من ارتضی من رسولٍ.
این آیه نشان می‎دهد که اختصاص علم غیب به خداوند به این معنی است که غیب را مستقلاً و از پیش خود ـ با لذات ـ کسی جز خدا نمی‎داند، ولی ممکن است پیامبر با رضایت پروردگار متعال، بداند و نیز ممکن است دیگر انسان‎ها به تعلیم پیامبران از آن آگاهی یابند.نکته‎ی قابل توجه، این است که علم موهبتی یاد شده تخلف ناپذیر می‎باشد، زیرا علم ثبت شده در لوح محفوظ آگاهی به چیزی است که قضای حتمی خداوند بدان تعلق گرفته است.

مرحوم علامه طباطبایی (ره) ـ صاحب تفسیر المیزان در ـ این باره می‎گوید: سیدالشهدا(ع) به عقیده شیعه‎ی امامیه سومین جانشین از جانشینان پیامبر اکرم(ص) و صاحب ولایت کلیّه می‎باشد. علم امام(ع) به اعیان خارجیه و حوادث و وقایع ـ طبق آن چه از ادلّه نقلیه و براهین عقلیه بر می‎آید ـ دو قسم است؛ قسم اول: امام(ع) در هر شرایطی ـ به اذن خداوندی ـ به حقایق جهان هستی آگاه است، اعمّ از آن‎ها که تحت حس قرار دارند یا آن‎ها که از دایره‎ی حس بیرون می‎باشند؛ مانند موجودات آسمانی و حوادث گذشته و وقایع آینده؛ قسم دوم: علم عادی است. پیامبر(ص)، به نصّ قرآن کریم و همچنین امام(ع) بشری است مانند سایر افراد و اعمالی که در مسیر زندگی انجام می‎دهد، مانند اعمال سایر افراد، در مجرای اختیار و براساس علم عادی است و آنچه را شایسته می‎بیند انجام می‎دهد.

مهم‌ترین و بحث‌انگیزترین نظریهٔ کتاب این است که قیام امام حسین به هدف شهادت نبود، بلکه برای تشکیل حکومت اسلامی بود و از آنجا که امام موفق به تشکیل حکومت نشد، بلکه به شهادت رسید، بدین نظریهٔ نویسنده انتقاد کرده‌اند و آن را در تعارض با علم امام، به ویژه با علم آن حضرت به زمان شهادت خود، شمرده‌اند. نویسنده در پاسخ به این انتقاد گفته است که علم امام نامحدود نیست و آن حضرت علم به شهادتش داشت، نه زمان آن، مضافاً اینکه اگر هم‌زمان شهادتش را می‌دانست، چنانکه معتقدان به علم نامحدود امام می‌گویند، طبق مجاری طبیعی و علم عادی عمل می‌کرده است...
تفصیل نظر نویسنده این است که قیام امام حسین چهار مرحله داشته و آن حضرت در هر یک از این مراحل، اهدافی را تعقیب می‌کرده است.

مرحلهٔ اول: از هنگامی که امام حسین از مدینه به مکه هجرت کرد تا وقتی که بر تصمیم ماندن در مکه باقی بود.اهداف مرحلهٔ اول: مقاومت در مقابل تهاجم حکومت و بررسی این موضوع که آیا تشکیل حکومت ممکن است یا نه.
مرحلهٔ دوم: از هنگامی که تصمیم گرفت به کوفه برود تا هنگامی که با حُر برخورد کرد.اهداف مرحلهٔ دوم: مقاومت در مقابل حکومت و اقدام برای تشکیل حکومت پس از آماده شدن شرایط..
مرحلهٔ سوم: از هنگام برخورد با حر تا شروع جنگ.اهداف مرحلهٔ سوم: مقاومت و فعالیت برای جلوگیری از برخورد نظامی و برقراری صلح شرافتمندانه.مرحلهٔ چهارم: تهاجم نیروهای نظامی و شروع جنگ.اهداف مرحلهٔ چهارم: مقاومت و دفاع افتخارآمیز ...

نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی، به عهد جوانی و میان سالی، از فضلا و مدرسان رسمی ادبیات در حوزه علمیه قم بود و شاگردانی داشت که بسیاری از آنان همچنان در قید حیاتند. وی همزمان که برخی از هم دوره ای‌ها به نگارش مقالاتی در نشریاتی چون حکمت و سپس مکتب اسلام و معارف جعفری روی آوردند، دست به قلم برد و مقالاتی نوشت و به تدریج به عرصه نویسندگی در حوزه معارف اسلامی وارد گردید.

همان زمان‌، به دلایلی که به‌ مقدار زیادی جنبه سیاسی نیز داشت‌، برخی از فضلای وقت از جمله‌: آیات منتظری و مشکینی‌ بر آن تقریظ نوشته‌، آن را تأیید کردند. این در حالی بود که بسیاری از نویسندگان سنتی‌ حوزه‌، و نیز مراجعی مانند آیت‌الله العظمی گلپایگانی‌، آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی‌، بلافاصله پس از انتشار با آن از در مخالفت‌ با این کتاب درآمده و آثار متعددی در رد بر آن نوشتند.

مرحوم آیت‌الله گلپایگانی که بیشترین تلاش را درجلوگیری از چاپ این کتاب داشت‌، برابر طلاب معترض اصفهانی که به خاطر اهانت روضه خوانان قم به آقای مشکینی در خانه آقای گلپایگانی آمده بودند، گفت‌: «صالحی چند سال قبل کتاب را آورد نزد من و اجازه چاپ خواست‌. من با دقت خواندم‌، دیدم صلاح نیست و اجازه ‌ندادم‌. صالحی گفت‌: اگر آقای صافی گفت چاپ نکن‌، چاپ نمی‌کنم‌، ایشان هم مطالعه کرد و صلاح ندانست‌. ولی ناگهان شنیدم چاپ کرده‌. هر کس مقلد من است حرام است این کتاب رابخواند». بسیاری از منبریهای شهرهای مختلف از جمله شهر قم و به ویژه اصفهان بر ضد آن سخن گفتند.

صالحی نجف آبادی، در این کتاب، هدف قیام حسینی را «تشکیل حکومت اسلامی» معرفی کرده است و قائل است؛ امام حسین (علیه السلام) نمی دانست که در این سفر به شهادت می رسد و او به استقبال شهادت نمی رفت.