وصالی به سپیدی ؛ نگرشی نو بر اشعار شعرای معاصر

وصالی به سپیدی 

به کوشش: د. ابراهیمی بختور , ر. فخیم
ناشر: نوبل
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 210
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1362 - دوره چاپ: 1

کمیاب  - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب 

نگرشی نو بر اشعار شعرای معاصر

منتخب اشعار

اصولاً نگاه منطق اینست که قدم گذاشتن در هر حوزه‌ای به نوبة خود از تعقید و اشکالات ویژه‌ای برخوردار است که بر این اساس باید گفت حوزه‌ی شعر نیز با این علایم اغیار نیست. فلذا جهت وارد شدن به حوزه‌ی شعر نیاز به مؤلفه‌ها و پیش زمینه‌هایی از قبیل التفات و مداقه و مطالعه‌ی کاربردی و اصولی و تخصص توأم با تجربه سازنده است که البته زبان هر قلمی باید از فراست و آگاهی وافری بهره برده تا بتواند با این علایم سر سازش و مصالحه برقرار نماید والا چنانچه بدین‌سار و متد نباشد، قطعاً نه تنها این قلم،‌ بلکه هر قلمی از دست تنش‌ها و انتقادات افراد کارکشته و کارا و صاحب دید ادبی در این حیطه درامان نخواهد ماند.

لذا آنچه که می‌تواند در تعریف شعر برای پرسش مخاطب مجاب شود، این است که می‌توان گفت: تخیلی جوششی که توأم با فکر و اندیشه و احساس و پیام تصویر و مفهومی فراگیر و البته صناعاتی مبدع و در کل از قالب و ویژگی‌های شعر اعم از کلاسیک و یا نو بدور که نبوده بلکه گرفته باشد و یا به بیانی دیگر می‌توان گفت یک شعر خوب می‌تواند شعری باشد که از ساختمان شعری بهره جسته به این صورت که ابتدا طراحی گردیده و بعد از مواد و مصالح مرتبط با طرح برخوردار و ساخت آن را معماری زبردست و کاردان بر عهده گرفته باشد؛ به نحوی که این معمار در نماد درون و بیرون ساختمان نیز توجه لازم به کار ببندد.

شعر پیشرو قاعدتاً عدول از محافظه‌هاست، هر چند پایه‌های علمی نقد شعر به نوعی افول و بحران رسیده باشد، بخصوص بحران رهبری نقد. اما نمی‌توان از دست آورد و رواج نوعی زیبا شناختی شعر جدید که به یقین دنباله‌های انکسار و شیوه‌های حاصله قدیم است. به سادگی گذشت. ما از گذشته درس می‌گیریقم تا اکنون و آینده سیر کنند. تا حدالمقدور منجر به لرزانیدن بنیادهای مستعمل قدیم باشیم.

سرشت طبیعی شعر اکنون بر تحول ساحات مختلف ادبیات است، شاید به همین خاطر است که شعر آکادمیک یا آرکائیک همیشه چندین سال از شعر پیشرو عقب‌تر می‌ماند. بسیاری از اساتید بزرگ ما هنوز حسیت و روحیه انقلابی را ندارند، یا طاقت شنیدن شعر جدید را بر نمی‌تابند. چون غرق د ر آموزه‌ها و لبریز آموخته‌های خود آگاهند. اما شاعر پیشرو تداعی سره یا ناسره‌ی ناخودآگاهی خود است. هنر تلخیص پذیر نیست که شاعر خود را مقید به کوتاهی کند.

شعر کوتاه مجذوب واژه‌ها نیست بلکه محدود به جهانبینی و نگرش شاعر شکل شکن و مدرن است. شاعر مدرن فرزند ساختار عقلی و نقلی نمی‌تواند باشد، ساختار باید در ناخودآگاهی شاعر نقش ببندد شاعر در بند فرم، شعر یا چالش فرمیک می‌زاید و شعر فرمیک نمی‌تواهند حلال کلیت ذات شعری یا بشری باشد.

فهرست

نیما یوشیج
فریدون مشیری
سهراب سپهری
پروانه خورشید مهر
احمد شاملو
حمید مصدق
محمد زهری
سیاوش کسرایی
محمود کلانتری
هوشنگ ابتهاج
م. آزاد
عمران صلاحی
اسماعیل خوئی
محمدرضا شفیعی کدکنی
مهدی اخوان ثالث
و...