هوسرل در متن آثارش

هوسرل در متن آثارش

نویسنده: عبدالکریم رشیدیان
ناشر: نشر نی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 672
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1391 - دوره چاپ: 3

کیفیت : در حد نو ~ نو ؛ برخی سطور حدود 110 صفحه کتاب علامت گذاری شده

مروری بر کتاب 

این کتاب کوششی است برای آشناکردن خواننده با اندیشه های فلسفی یکی از بزرگ ترین و تأثیرگذارترین متفکران قرن بیستم؛ اندیشه هایی که بخش مهمی از فضای فلسفی قرن گذشته را شکل داده اند تا آن جا که درک فلسفه ی معاصر غربی بدون آن ناممکن یا دست کم بسیار ناقص است.

در این کتاب اندیشه های هوسرل با تکیه ی مستقیم بر آثار او بازگویی و تحلیل می شود، به گونه ای که خواننده هر چه بیشتر در فضای فکری این فیلسوف قرار گیرد. فصل های گوناگون این کتاب تقریبا کلیه ی مضامین اصلی پدیده شناسی هوسرل را به تفصیل به خواننده عرضه می کند.

نویسنده با تسلط بر منابع و متون هوسرل و شارحان او تلاش کرده است چکیده ای از اساسی ترین اندیشه های هوسرل و سیر تحول اندیشه او را با اتکا به متون خود هوسرل به دست دهد و خواننده را از طریق خود آثار فیلسوف با زیر و بم اندیشه او آشنا کند. این کتاب در 670 صفحه با قلمی روشن و روان نگاشته شده و صرف نظر از برخی غلط های چاپی و معادل ها ی اصطلاح های فلسفی، که جای چون و چرا دارد، در مجموع مطالعه اش به منظور غور در پدیدارشناسی هوسرل بسیار مفید و کارساز است.

هوسرل به عنوان فیلسوفی با پیشینه ریاضی، علاقه‌مند به توسعه یک نظریه کلی در مورد سیستم‌‌های استنتاجی بود که به پیروی از بولزانو، آن را به عنوان یک نظریه علمی تصور کرد؛ با این استدلال که ‌می‌توان به هر علمی از جمله ریاضیات، به عنوان یک نظریه و سیستمی‌ از قضایا که با مجموعه‌ای از روابط استنتاجی به هم مرتبط هستند، نگاه کرد. به پیروی از جان اس. میل، او در تحقیقات منطقی استدلال می‌کند که بهترین راه برای مطالعه ماهیت چنین نظام‌های گزاره‌ای این است که کار را از جلوه‌های زبانی آن‌ها، یعنی مجموعه‌های جملات و گفته‌های مطمئنانه‌ی آن‌ها، آغاز کنیم.

چگونه این جملات و گزاره‌‌هایی را که بیان ‌می‌کنند تحلیل کنیم؟ رویکرد ‌‌"هوسرل" مطالعه واحدهای آگاهی است که گوینده مربوطه خود را دارای آن نشان می‌دهد یا به عبارتی به آن‌ها صدا می‌دهد. در بیان گزاره مورد نظر، مثلا هنگام نوشتن یک کتاب درسی ریاضی یا ارائه یک سخنرانی، او این واحدهای آگاهی را اعمال عمدی یا تجربیات عمدی می‌نامد، زیرا آنها همیشه چیزی را به‌عنوان چیزی نشان می‌دهند.

به گفته ‌‌"هوسرل"، واحدهای غیرعمدی آگاهی نیز وجود دارد و او درد را به عنوان مثال ذکر ‌می‌کند. آنچه تجارب عمدی را از غیرعمدی متمایز ‌می‌کند، محتوای عمدی اولی است. "عبدالکریم رشیدیان" با بررسی دقیق "‌‌هوسرل در متن آثارش"، مخاطب را به خوبی با اندیشه‌های او آشنا می‌کند.