نیچه ، فروید ، مارکس

نویسنده: میشل فوکو
مترجم: افشین جهاندیده , افشین خاکباز , بهنام جعفری , عبدالمحمد روح بخشان , مهرداد نورایی
ناشر: هرمس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 216
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1381 - دوره چاپ: 1

کیفیت : درحد نو ؛ لبه سی صفحه اول کتاب رد زردی مختصری دارد

مروری بر کتاب 

وقتی برنامه این میزگرد به من پیشنهاد شد، به نظرم بسیار جالب اما در عین حال بسیار سخت و دشوار رسید. پس راه کوتاه‌تری را پیشنهاد می‌کنم که عبارت است از بررسی نکاتی در زمینه فنون تاویل نزد مارکس، نیچه و فروید. در واقع در پس ین موضوع‌ها آرزویی نهفته است؛ مبنی بر اینکه روزی بتوان مجموعه ای کلی، یعنی نوعی دانشنامه از تمام فنون تاویل که از زمان دستور نویسان یونانی تا به امروز شناخته‌ایم، فراهم آورد.

به نظر من، تا به امروز فصل‌های اندکی از این مجموعه بزرگ نوشته شده است. به منزله مقدمه ای کلی بر طرح تاریخ فنون تاویل، می‌توان گفت که زبان در فرهنگ‌های هند و اروپایی همواره دو نوع ظن پدید آورده است.

کتاب شامل هفت فصل است، که چهار فصل از آن نوشته خود فوکو است. فصل اول، «نیچه، فروید، مارکس»، رساله فوکو درباره ی تأویل، تاثیر این سه اندیشمند بر تأویل متون و چگونگی تأویل متون این سه است. فصل دوم،«درباره کلمات و اشیا»، درواقع درآمدی است بر کتاب کلمات و اشیای فوکو که توسط حامد فولادوند نوشته شده و فصل سوم، «تاریخ» نیز، قسمتی از این کتاب است. فصل چهارم، «جسم محکومان»، فصل اول کتاب «مراقبت و تنبیه» است که در آن به تاریخ شکنجه در اروپا و تغییر شکل آن در زمان حاضر می پردازد.

فصل پنجم، «گفتگو درباره میشل فوکو»، قسمتی از متن سمینار پژوهش و مطالعات، «قرن هجدهم»، درباره کلمات و اشیای میشل فوکو است که در 1967 در دانشکده ادبیات و علوم انسانی مونپلیه برگزار شد. فصل ششم، «درباره سبک فلسفی میشل فوکو: درآمدی به نقد بهنجار» نوشته میگوثل موری، استاد فلسفه فرانسوی دانشگاه بارسلونا است. و فصل آخر، «گاهشمار زندگی میشل فوکو»، ترجمه است از گزارش احوال فوکو با عنوان: «میشل فوکو: گفته ها و نوشته ها بر مبنای سالشماری» که در مقدمه جلد اول «نوشته های پراکنده» او چاپ شده است.