نیما چه می گوید؟

نیما چه می گوید؟

نویسنده: حسن گل محمدی
ناشر: سخن
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 656
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1390 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب 

ظهور فردی تحت عنوان علی نوری اسفندیاری یا نیما یوشیج در ادبیات معاصر ایران پدیده ای بسیار استثنایی و ارزشمند بود. کسی که زندگی خود را وقف شعر و ادب فارسی کرد و طرزی نو و جدید در سرودن شعر از خود بر جای گذاشت. روشی که از ظرفیت و گستردگی فراوانی در بیان اندیشه ها و افکار برخوردار است و با آن می توان بسیاری از گفته ها و احساسات را که در قالب سنتی شعر ارائه آن ها مشکل بود به راحتی و زیبایی بیان کرد.

یکی از یادگارهای ارزشمندی که نیما از خود بر جای گذاشته کتابی است تحت عنوان «یادداشت های روزانه». این کتاب شامل یادداشت های گوناگون است که نیما در یک دوره از عمر خود آنها را به روی کاغذ آورده و خود او در این باره نوشته است: «شاید بعد از مرگ من حتی این اوراق هم به دست کسی نیفتد و یا نداند چه اسمی بگذارد به افکار متفرقۀ من»...

علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج (زادهٔ 21 آبان 1274 در دهکدهٔ یوش، بخش بلده از توابع شهرستان نور استان مازندران - درگذشتهٔ 13 دی 1338در شمیران، تهران) شاعر معاصر ایرانی و ملقب به پدر شعر نوی فارسی. وی بنیانگذار شعر نو فارسی است.نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه، که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به‌پا کرد.

نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خودِ نیما بر هنر خویش نهاده‌بود.تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی وامدار این انقلاب و تحولی هستند که نیما نوآور آن بود. بسیاری از شاعران و منتقدان معاصر، اشعار نیما را نمادین می‌دانند و او را هم‌پایهٔ شاعران سمبولیست به نام جهان می‌دانند. نیما همچنین اشعاری به زبان مازندرانی دارد که با نام «روجا» چاپ شده‌است.نقد ادبی را می توان در میان انبوه یادداشتها و نامه های پراکنده بسیار نیما یوشیج یافت که تأملات او را درباره شعر و انواع دیگر ادبی در بر دارد.

مایه و مضمون، صورت و ساخت، وزن شعر، موسیقی شعر، قافیه، تصویر و تشبیه، رمز و نماد و وصف شعر از نکته های انتقادی در خور توجهی است که نیما به آن پرداخته و نظریات خود را درباره آنها بیان کرده است.در این کتاب کوشیده شده که از نظریات نیما یوشیج در حوزه نقد ادبی ارزیابی علمی و دقیق و منصفانه ای به دست داده شود.

قضاوت درباره ی شعر و زبان نیما بزرگ کار هرکسی نیست و کسی صلاحیت داوری بر مشی فکری نیما را ندارد ( من شبیه به رودخانه ئی هستم که هرکسی می تواند به توان خود از هر گوشه ی آن بدون سرو صدا آب بردارد ) هر کس می تواند گویای برداشت خود به توان خودش باشد هیچکس هنوز زبان نیما را نشاخته و نمی شناسد و با ابزارعروض به قضاوت برشعر نیما نشسته ست و ایراز فضل میکند و خود را نیما شناس جلوه می دهد.

چه، بخواهی و چه، نخواهی ،نیما، نیماست ، نام آوری بزرگ که در طول سال ها، رنج ها، دردها وبی مهری ها، مردانه ایستاد وصادقانه جنگید. تا با زبان خود که زبانی ساده وزبانی نمایانگرست صداقت را بنمایاند…… .آنچه را که امروزمی خوانیم، شعر نیمائی، یعنی زبان نیمائی ست و زبانی خاص که باید درمیان عوام، زبانی عام گردد، تا آنچه را که می نمایاند و به نمایش می گذارد، بتوان دید، و با چشمان باز تری برروزگار نگریست ، بیدارچشمان با چشمانی بازتر، آنچه را می بینند که به دلخواه و به توان خویش می بینند،  وراهی جز این نیست که شعر امروز براین پایه و اساس بنا شده ست.یعنی زبان نیما و شعر نیمائی.