نگاره گلگون

نگاره گلگون

نویسنده: سیمین بهبهانی
ناشر: شرکت کتاب ؛ لوس آنجلس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 230
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1998 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

کاغذین جامه و افزوده ها

زندگی سیمین بهبهانی با سه موضوع آمیخته است؛ دو موضوع و دو جنبه که بیشتر شناخته شده، یکی «غزل و غزل ‌سرایی» است و دیگری «سیاست و نگاه سیاسی». اما جدای از این دو جنبه، زندگی سیمین بهبهانی با «ترانه وترانه‌سرایی» نیز آمیخته است.

بنابه آنچه در کتابِ «پرده پنهان – آشکار» (دربردارنده مجموعه ترانه‌های بهبهانی) درباره ترانه‌سرایی وی گفته شده، سیمین بهبهانی حدود 350 ترانه سروده است. وی خود درباره ترانه‌سرایی‌اش گفته است: «من، هیچ‌گاه، به‌ صورت یک هنر جدّی به ترانه‌سرایی نگاه نکرده‌ام. تأثیر این کار را، اما در حدّ یک ورزش ذهنی، برای واژه‌یابی انکار نمی‌کنم... شعر را به تمهید الهام و بی‌بهانه می سرایم، اما ترانه را به سفارش آهنگ‌ساز و همخوان با آهنگ و خواست او می سازم».
با وجود این نگاهِ «تفنّنیِ» بهبهانی به ترانه‌سازی، نمی‌توان از کنار تصنیف‌ها و ترانه‌هایی که براساس شعرها و ترانه‌های او پدید آمده، به آسانی گذشت.

در سال‌های اخیر شاید بسیاری از مخاطبانِ اغلب جوان موسیقی، ترانه‌‌های سیمین بهبهانی را با ترانه‌ی معروف ‌شده‌ی «چرا رفتی؟ چرا؟ من بی‌قرارمِ» همایون شجریان به یاد آورند؛ اما این درحالی است که سال‌ها پیش‌تر از «چرا رفتی...»، ترانه‌های وی با صدای خوانندگان گوناگون به گوش مردم رسیده بود. بهبهانی از سال 1345 تا 1357 با رادیو همکاری می‌کرد که حاصل آن ساختن آهنگ برای بسیاری از آهنگسازان و خوانندگانِ رادیو در پیش از انقلاب است. پس از انقلاب نیز تصنیف‌ها و ترانه‌های زیبایی بر اساس سروده‌های وی ساخته شده و به یادگار مانده است.

خرمن زلف من کجا؟ شاخه یاسمن کجا؟
قهر ز من چه می کنی ٬ بهر تو همچو من کجا؟

صحبت باغ را مکن پیش بهشت روی من
سبزه ی عارضم کجا؟ خرّمی چمن کجا؟

لاله و من چه نسبتی؟ ساغر او ز می تهی
ساق فریب زن کجا؟ ساقی سیمتن کجا؟

غنچه دهان بسته یی ٬ پیش لب شکفته ام
گرمی بوسه ام کجا؟ سردی آن دهن کجا؟

نرگس و دیدگان من؟ وای از این ستمگری
در نگهم ترانه ها ٬ در نگهش سخن کجا؟

بر سر و سینه ام مکش دست که خسته می شود!
نرمی پیکرم کجا؟ خرمن نسترن کجا؟

این همه هیچ ٬ بهر تو ٬ یار ز خود گذشته یی
دوستی ِ تو خواسته ٬ دشمن خویشتن کجا؟

می روی و خطاست این ٬ شیوه ی نابجاست این
قهر ز من چه می کنی؟ بهر تو همچو من کجا؟