‌ بزرگترين نمايشگاه عكاسي تئاتر كه تا حالا داشته‌ام در ايران بوده است. كن رينولدز عكاسي انگليسي كه به مناسبت نوزدهمين جشنواره بين‌المللي تئاتر نمايشگاه عكسي در تالار وحدت برگزار كرده است .

...با آقاي كربلايي در يكي از نمايشگاه‌ه‌ها آشنا شدم و به ايران دعوت شدم و خيلي خوشحالم كه بزرگترين نمايشگاه عكس را در ايران برپا كردم كه اين كار قبلا قرار بود از طرف روس‌ها انجام شود، ولي موفق نشدند. در عكاسي سه نوع تفكر حاكم است. ابتدا اين كه عكاسي به عنوان ابزاري در خدمت تئاتر است. دوم اين كه تئاتر به عنوان ابزار كار عكاسي است و سومين تفكر اين كه عكاسي و گروه تئاتري به تفاهمي رسيده و در خدمت يكديگر باشد. كار من به نوع سوم نزديكتر است و ارتباطي نزديك با سه تا از كارگردان‌هاي بزرگ روسيه دارم، ولي هيچ كدام سعي نكردند بر روي كارم نفوذ داشته باشد.

اما صحبت كردن با كارگردان بر روي عكس‌هايم بسيار موثر است و عكس‌هايم كارگردان‌ها را بسيار تحت تاثير قرار مي‌دهد. زيرا كارگردان يك صحنه بزرگ را مي‌بيند و كمتر به جزييات توجه مي‌كند، اما جزييات را از چشم دوربين مي‌بينم و ثبت مي‌كنم و بعد كه كارگردان عكس‌هاي من را مي‌بيند به جزييات صحنه‌اش پي مي برد.

كن ريندولز كه در ابتدا كار عكاسي را با عكس گرفتن از زباله‌هاي صنعتي شروع كرده و بيش از هفت سال نيست كه به كار عكاسي تئاتر مي‌پردازد مي گويد: كار اصليم عكاسي نيست و براي امرار معاش،به عنوان وكيل كار مي‌كنم و كار عكاسي را تنها به خاطر علاقه‌ام انجام مي‌دهم؛ اما سعي دارم بعد از بازنشستگي كاملا به عكاسي بپردازم. وي گفت: عكاسي از زباله‌هاي صنعتي اگر چه جالب است، اما احساس تنهاي مي‌كردم. زيرا زمان درازي را به دور از همه براي عكاسي صرف مي‌كردم و با كسي در تماس نبودم اما الان چنين احساسي را ندارم.

كن ريندولز در رابطه با اخلاق هنري در عكاسي گفت: در كشورهاي مختلف، عكاسي در تئاتر با هم فرق مي‌كند. مثلا در انگلستان به كل اجازه عكاسي در حين اجراي تئاتر نمي‌دهند. اما در روسيه وضع فرق مي‌كند؛ من سعي مي‌كنم در سالن رديف‌هاي جلو را انتخاب كنم كه حركتم موجب برهم خوردن تمركز بازيگر نشود و اصلا از فلاش استفاده نمي‌كنم. وي در ادامه افزود: البته اين كار محدوديتي را ايجاد مي‌كند، زيرا در بعضي موارد نمي‌توانم آن عكس را كه دوست دارم بگيرم. وي ويژگي‌هاي عكاسي تئاتر را اين گونه بيان كرد: در عكاسي تئاتر بايد واقعيت‌ها را نشان داد، روح اجراء در عكس‌ها منعكس مي‌گردد و ثبت لحظه‌هايي كه امكان دارد، هيچ وقت براي بار دوم تكرار نگردد. صورت مي‌گيرد. البته اين كار زماني كه زبان تئاتر را نمي‌فهمم، بهتر انجام مي‌دهم؛ زيرا وقتي متوجه متن تئاتر مي‌شوم به خصوص تئاتر‌هاي شكسپير، ديگر نمي‌توانم عكس بگيرم، زيرا توجه من به متن و ديالوگ‌ها بيش از عكاسي است.

عكاسي انگليسي با اشاره به اين كه تفاوت بسيار بين عكس تبليغاتي و عكس حرفه‌اي از تئاتر مي‌باشد اظهار كرد: عكس تبليغاتي واقعيت ندارد و تنها براي جذب تماشاچي استفاده مي‌شود و از يك هنرپيشه معروف يا يك صحنه حساس برداشت مي‌شود. اما عكس حرفه‌اي تئاتر عكسي است كه يك نوع مهارت و تكنيك لازم دارد و واقعيت صحنه را به همان شكلي كه هست منتقل مي‌كند. وي كه علاقه به عكاسي سفيد و سياه دارد خاطر نشان كرد:‌ رنگ اگر چه واقعيت صحنه را خوب نشان مي‌دهد، اما يك نوع ديناميك و پوياي در عكس سياه و سفيد وجود دارد كه رنگ آن را از بين مي‌برد و تاثير عكاسي سياه و سفيد از عكاسي رنگي بيشتر است.

وي معتقد است، عكاسي تئاتر بايد داراي خصوصيات زير باشد: بايد يك عكاس تئاتر بسيار سريع عمل كند و خود جوش باشد و داراي يك حس تركيب دورني باشد تا بتواند از تركيب بازي بازيگر با صحنه‌اي كه وي در آن بازي مي‌كند عكسي خلق كند كه داراي جذابيت باشد. كن رينولدز در آخر گفت:‌ با وجود پرهزينه بودن عكاسي، اما به خاطر اين كه كار عكاسي را براي تئاترهاي روسيه و گرجستان انجام مي‌دهم، دولت انگلستان از تامين مخارج من خودداري مي‌كند و به همين خاطر مجبورم، شغلي ديگر براي تامين مخارج داشته باشم.