نمونه هایی از نثر فصیح فارسی معاصر

نمونه هایی از نثر فصیح فارسی معاصر

مولف: جلال متینی
ناشر: کانون کتاب
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 484
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1338 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو  _ نو ؛ لبه جلد سائیدگی مختصری دارد
 

مروری بر کتاب

جلد اول : شامل برخی از آثار

عباس اقبال آشتیانی , محمدعلی فروغی , مجتبی مینوی , پرویز ناتل خانلری , سعید نفیسی

نثر فارسی در نیمه دوم سده نوزدهم میلادی، چه در درون ‌مرز و چه در برون‌مرز، نقشی در خور اهمیت در بیداری یا «خودیابی فرهنگی» ایرانیان ایفا کرد. از نثرنویسان درون‌مرز می‌توان به علی‌قلی‌خان اعتضاد‌السلطنه، محمد حسین خان اعتمادالسلطنه، محمدحسین فروغی (ذُکاء‌الملک اول/ پدر، پدر محمدعلی و ابوالحسن فروغی)، محمد طاهر میرزای قاجار و محمدجعفر قراچه‌داغی اشاره کرد. البته، دو تن نخست، اغلب، نقشی شبیه به سرویراستار را در دوره ناصری برعهده داشتند.

از نثرنویسان برون‌مرز هم، البته، باید از روشنگرانِ اجتماعی و فرهنگیِ این دوره یادی به میان آورد: میرزا فتحعلی آخوندزاده، میرزا ملکم خان ناظم‌الدوله، میرزا عبدالرحیم طالب‌اوف، میرزا آقاخان کرمانی، میرزا زین‌العابدین مراغه‌ای.

این دو گروه، هر یک، به نوعی، مستقیم یا نامستقیم به برون‌رفت از فضای بسته و بی‌جُنبشِ سنت‌ها و به وجود آمدن تعریفی نو از «منِ» فرهنگیِ ایرانیان یاری رساندند. شک نیست که در این میان، نقش قلمزنان برون‌حکومتی، شکلی محسوس و نقش قلمزنان درون‌حکومتی شکلی نامحسوس داشته است .

اما روی هم رفته، سهم هر یک به حد خود محفوظ است: نثرنویسان درون‌حکومتی، اغلب، حوزه‌های کم‌ یا بی‌خطرتری مانند ادب و تاریخ را برمی‌‌گزیدند. اما در مقابل، به طبع، نثرنویسان برون'‌حکومتی علاوه بر ادب و تاریخ به حوزه‌های جدال‌انگیزی مانند اجتماع و سیاست و عقیده هم توجه خاصی نشان می‌دادند. علاوه بر این،‌ نثرنویسان درون‌حکومتی، اغلب، قلمرو ترجمه را به مصلحت خود نزدیک‌تر می‌یافتند. اما نثرنویسان برون‌حکومتی از این مصلحت‌اندیشی، تا حدی، دور بودند.