نقد تفسیری

نویسنده: رولان بارت
مترجم: محمدتقی غیاثی
ناشر: بزرگمهر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 252
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1368 - دوره چاپ: 1  - ویرایش : 2

کمیاب -  کیفیت : نو

مروری بر کتاب 

نوشتن اصطلاحی است که بارت اصطلاح اخیر را بویژه در اشاره به آثار رئالیستی به کار می برد که چون می توان آنها را برحسب عرف به سهولت خواند، لذا درک کردن آنها مستلزم مشارکت ذهنی خواننده نیست .نوشته های امروز همزمان با متن زاده می شود و به هیچ وجه به موجودیتی متقدم و متاخر به متن ، مجهز نیست ، او نسبت به کتاب به منزله محمول نقش حامل را بازی نمی کند، زمانی جز زمان آگاهی وجود ندارد و هر متن به گونه ای بی پایان اینجا و اکنون نوشته می شود.

حقیقت این است که نوشتن، دیگربر عملیات نگاشتن ؛یادداشت برداری ، بازنمایی و تصویر کردن آنگونه که کلاسیک ها می گویند دلالت نمی کند. نوشتن ، دقیقا بر همان چیزی که زبانشناسان با مراجعه به فلسفه آکسفورد آن را یک کنش یا نوعی شکل کلامی کم نظیر و نادر می نامند، دلالت می کند.

شکلی که منحصرا در شخص اول و در زمان حال ادامی شود.همه این مطالب بیانگر نظر بارت درباره جایگاه هر کدام از عناصر مهم شکل گیری ادبیات نویسنده ، اثر، خواننده است . او نباید صرفا با ارائه این نظریه مورد قضاوت عجولانه قرار گیرد

زبان بی رنگ ، آزاد از تمام تعلق های زبانی و نظم های شناخته شده است . با مثالی از زبان شناسی ، شاید بتوان این پدیده نوظهور را بهتر شناخت : می دانیم که زبان شناسان میان دو جزء یک قطب مخالف ؛ مثل مفرد و جمع ، گذشته و حال ؛ به وجود جزء سومی قائل هستند که آن جزء را خنثی یا "صفر" می نامند. مثلا وجه اخباری در مقایسه با وجه التزامی و امری ، شکلی خنثی و بدون وجه است.

بارت نقد و حقیقت را در سال 1966 در بحبوحه ی مباحثه های قلمی دو جناح نقد نو و نقد قدیمی در فرانسه، در پاسخ به محافل کهنه اندیش ادبی و دانشگاهی نوشت، و در آن از نقد نو که آن را نقد تاویلی می نامد در مقابل کهنه و به قول او« نقد فرهنگستانی» دفاع کرد.

بارت به روند فلسفه اگزیستانسیالیستی که در دهه 1940 در فرانسه برجسته بود، به ویژه به رهبر اگزیستانسیالیسم، ژان پل سارتر، واکنش نشان داد. سارتر در "ادبیات چیست؟ (1947)" نسبت به اشکال تثبیت شده نوشتار و هم از اشکال تجربی تر و آوانگارد ابراز ناامیدی می کند .

او احساس می کند این شیوه ها خوانندگان را بیگانه می کند. پاسخ بارت تلاش برای کشف چیزی بود که ممکن است در نوشتن منحصر به فرد و بدیع در نظر گرفته شود. بارت در عوض، فرم یا آنچه بارت آن را «نوشتن» می‌نامد (روش خاصی که یک فرد برای دستکاری قراردادهای سبک برای اثری دلخواه انتخاب می‌کند)، کنش منحصربه‌فرد و خلاقانه است. با این حال، فرم یک نویسنده پس از در دسترس قرار گرفتن در دسترس عموم، در برابر تبدیل شدن به یک کنوانسیون آسیب پذیر است. این بدان معنی است که خلاقیت یک فرآیند مداوم تغییر و واکنش مداوم است.