- موجودی: درحال حاضر موجود نمی باشد
- مدل: 161173 - 75/1
- وزن: 0.30kg
نقد آثار جلال آل احمد
نویسنده: عبدالعلی دست غیب
ناشر: خانه کتاب
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 240
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1390 - دوره چاپ: 1
مروری بر کتاب
کتاب نقد و مروری است بر زندگی و آثار جلال آل احمد
به طور کلی نثر آل احمد نثری است شتابزده، کوتاه، تاثیرگذار و در نهایت کوتاهی و ایجاز. آل احمد در شکستن برخی سنت های ادبی و قواعد دستور زبان فارسی شجاعتی کم نظیر داشت و این ویژگی در نامه های او به اوج می رسد.
سیمین دانشور همسر جلال آل احمد و استادیار سابق دانشکده هنرهای زیبا نیز می گوید: نثر آل احمد نثری گویشی، ساده و شکسته است. نثر وی به ویژه در قصه هایش بیانگر فضای زندگی آدم هایی است که بی تاب اند و نشانگر روحیه پرتلاطم نویسنده ای مسلکی و غیرتمند که می خواهد عقب ماندگی فرهنگی و علمی و اقتصادی جامعه را از هر راهی ممکن باشد جبران کنند.
آل احمد در خانواده ای سنتی و روحانی متولد شد، پدرش در کسوت روحانیت بود و دوران کودکی را در محیطی مذهبی گذراند. تمام سعی پدر این بود که از جلال، برای مسجد و منبرش جانشینی بپرورد. خود در مورد کودکی اش گفته: «دبستان را که تمام کردم، دیگر نگذاشت درس بخوانم که برو بازار کار کن، تا بعد ازم جانشینی بسازد و من رفتم بازار اما دارالفنون هم کلاس های شبانه باز کرده بود که پنهان از پدر اسم نوشتم».
پس از تحصیلات دبیرستانی، پدر او را به نجف نزد برادر بزرگش فرستاد تا آنجا علوم دینی را تحصیل کند اما وی چند ماه بیشتر در نجف نماند و به ایران بازگشت. جلال سال 1324 با چاپ داستان «زیارت» در مجله سخن به دنیای نویسندگی قدم گذاشت و همان سال، این داستان و چند داستان کوتاه دیگر در مجموعه «دید و بازدید» به چاپ رسید. وی در زمینه سیاسی هم فعال بود و همزمان به حزب توده پیوست که در آن روزگار تنها صدای مخالف منسجم به شمار می آمد.
خودش می نویسد: در حزب توده طی چهار سال از یک عضو ساده به عضویت کمیته حزبی تهران رسیدم و نمایندگی کنگره ... و از اوایل 25 مأمور شدم زیر نظر (احسان) طبری «ماهنامه مردم» را راه بیندازم که تا هنگام انشعاب 18 شماره اش را درآوردم حتی شش ماهی مدیر چاپخانه حزب بودم».
جلال آل احمد در سال 1326 به همراه خلیل ملکی و 10 تن دیگر از حزب توده جدا شد. آنها از رهبری حزب و مشی آن انتقاد می کردند، این سالها فعالیت های جلال در صحنه نویسندگی و ترجمه افزایش یافت و همزمان در مطبوعات نیز حضور فعالانه مستمری داشت.