به بلوچستان که می روی گویی به دیاری دیگر قدم گذاشته ای. قومی را شاهدی که از نظر اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و کوتاه آن که از تمام جهات، از سایر ایرانیان متمایزند و اگر این مردم بیش از هر ایرانی دیگر از هر نا‌آشنایی در هراس باشند و هر فارس را به انگیزه‌ی خاطرات شوم زمان قاجاریه با هراس و نفرت"قجر" بخوانند و هر بیگانه‌ای را ماموری بدانند که از او می بایست رو نهان کرد و در حضورش دهان را بست دشواری پژوهش را تا اندازه‌ای می توان حدس زد.

...اکثریت مردم بلوچستان در روز دو وعده غذا می خورند...
بسته به مکانشان خرمای خالیست یا نان و خرما و شام که اول شب می خورند و مهمترین وعده غذای آنانست و همین وعده را بسیاری نان خالی می خورند یا نان خود را به همراه کشکی که بصورت دوغ رقیقی درآمده و یا مقدار کمی عدس و.. می خورند.

مردم بلوچستان تا قرن قبل در بدترین شرایط می زیستند.فشار حکام و قدرتمندان داخلی و ستم تحریکات سیاست های بیگانه عمال حکومت قاجار آنچنان آنانرا به ستوه آورده بود که هر ایرانی غیر بلوچی را به سخره «قجر» می خواندند . امتیازات طبقاتی و جهل و نادانی جامعه را مسخ کرده بود. تا آنکه زمان سلطنت پهلوی رسید و از آن زمان همه چیز رو به بهبود گذاشت .

خلع سلاح صورت گرفت تا نوای انتظامی همه جا ناظر اعمال و رفتار خوانین و فئودالهای خودسر باشند و از ستمها و خودسریهای آنان جلوگیری نمایند و بدنبال آن تلاشی همه جانبه بمنظور کمک و پیشبرد نظریایی که برای رفاه و بهبود زندگی مردم لازم می آمد صورت گرفت. بویژه در دهه اخیر که شما خود نیز خبر بهتر شدن زندگی مردم دورترین روستاهای ایران را نیز مرتبا می شنوید و آنانیکه از نزدیک شاهد هستند بهتر میدانند که وضع آنان چقدر بهبود یافته و میدانند که من با چه ایمانی این جملات را می نویسم .

شاید تمامی پیشرفت های این نیم قرن در برابر تحولات ده ساله اخیر ناچیز شمرده شود. تحولاتی بنیانی که مبرود چهره ی این استان را را کاملا دگرگون کند و بهمین دلیل است که بلوچ ها نیز مثل سایر ایرانیان روز بروز بیشتر به دستگاه های دولتی و خدمتشان مومن تر و متمایل تر می شوند. بویژه که در برنامه پنجم طرحی بزرگ برای برداشت معادن غنی و فراوان این استان اجرا می شود .که اشاراتی به آن در مطبوعات شده و در آخرین سفرم در بهار امسال شاهد فعالیت شدید و چشمگیر دولت در امر راه سازی و بنای فرودگاهی بزرگ در چاه بهار بودم .

امید میرود که بزودی بلوچستان هم خوزستانی دیگر گردد و مردم بومی آن از مواهب طبیعی و پنهان سرزمینشان برخوردار گردند و در کنار سایر هموطنانشان رفاه و ترقی روزافزون ملت و مملکتشان را شاهد باشند. و بکوشند تا پرده های نادانی و بیخبری را دریده و طلیعه ی شفق را سبب گردند.