نامواره دکتر محمود افشار ؛ جلد نهم ؛ در بر گیرنده چهل و یک مقاله

نامواره دکتر محمود افشار ، جلد نهم

به کوشش: ایرج افشار , کریم اصفهانیان
ناشر: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 790
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1375 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

مصور

محمود افشار یزدی، فرزند محمدصادق، در سال ۱۲۷۲ خورشیدی در یزد متولد شد. در سیزده سالگی مادر را از دست داد، و برای تحصیل نزد عمویش محمد باقر به شهر بمبئی در هند اعزام شد. در هند مقدمات علوم جدید، زبان انگلیسی و تجارت تریاک را فراگرفت؛ و پس از سه سال به تهران آمد و در مدرسهٔ علوم سیاسی به تحصیل پرداخت.

در نوزده سالگی به قصد ادامهٔ تحصیل راهی سویس شد و طی هفت سال در لوزان دورهٔ لیسانس و دکتری حقوق را به پایان برد و از دانشکدهٔ علوم سیاسی دانشگاه لوزان درجهٔ دکتری دریافت کرد.چون ایام اقامت وی در اروپا مقارن با ختم جنگ جهانی اول بود و موضوع قرارداد ۱۹۱۹ مطرح بود، در جراید سویس مقالاتی در دفاع از حقوق ایران نوشت. در همین دوره بین او و علی‌اکبر داور که او نیز در سویس مشغول به تحصیل بود، دوستی و نزدیکی ایجاد شد که در تمام مدت عمر ادامه یافت.

محمود افشار پس از به پایان رساندن دوره دکتری در سال ۱۳۰۰ به ایران بازگشت. چندی در مدرسهٔ علوم سیاسی به تدریس تاریخ اشتغال داشت. زمانی که علی‌اکبر داور عهده‌دار وزارت فواید عامه شد، او را به همکاری دعوت کرد و ریاست مدرسهٔ تجارت را که تازه تأسیس شده بود به وی سپرد.دکتر محمود افشار اساس مدرسهٔ مزبور را مطابق با مدارس اروپایی پی‌ریزی کرد. در سال ۱۳۰۵ به دعوت علی‌اکبر داور وارد تشکیلات نوین قضایی شد و به مستشاری استیناف تهران منصوب گردید. پس از چند سال بین وی و داور اختلاف سلیقه بوجود آمد و محمود افشار عدلیه را ترک کرد.

در زمان وزارت دارایی سید حسن تقی‌زاده به آن وزارتخانه منتقل شد و ریاست ادارهٔ اقتصادی و حقوقی را که از مهم‌ترین ادارات بود به او سپردند و تا سال ۱۳۱۲ در آنجا خدمت می‌کرد. وقتی داور به وزارت مالیه رفت او به دادگستری بازگشت.
ابتدا به مقام دادیاری دیوان عالی کشور رسید، و چندی بعد مقام مستشاری یافت.

در سال ۱۳۲۲ از خدمت در وزارت دادگستری انصراف داد و به وزارت فرهنگ منتقل شد. در آبان ۱۳۲۳ در دورهٔ وزارت سید باقر کاظمی (مهذب‌الدوله) به معاونت وزارت فرهنگ منصوب شد و این سمت را درکابینهٔ بعدی در وزارت فرهنگ دکتر عیسی صدیق نیز حفظ کرد. اما در فروردین ۱۳۲۴ از این سمت استعفا کرد و این آخرین موقعیت اداری او بود.

فهرست

یادداشت‌هایی درباره زبان فارسی/ علی‌پاشا صالح
اسناد تاریخی ایران/ سیروس پرهام
خط سیر اسکندر/ غلامعلی وحید مازندرانی
پیمان‌نامه‌های ایران/ محمدتقی دانش‌پژوه
سبک سخنوری عصر صفوی/ غلامرضا ستوده
مشکل‌های زبان فارسی/ سیدجعفر شهیدی
قند پارسی و مشتریان جهانی/ هرمز انصاری
یادداشت‌هایی درباره فارسی دری/ مهدی آذر
حافظ و نوایی/ میراحمد طباطبایی
ایران شناسی در شوروی/ عنایت‌الله رضا
زبان فارسی و وحدت ملی/ ذبیح‌الله صفا
زبان و ادبیات فارسی در شبه قاره هند/ محمدرضا جلالی نائینی
نام ایران در نخستین اشعار فارسی/ ضیاءالدین سجادی
یادی از یک دیدار در یزد/ مهدی آذریزدی
نگاهی به تمدن و فرهنگ پارتی/ اکبر اصغری تبریزی
ترجمه‌ای کهن از قرآن کریم/ حسن عاطفی
خط مینورسکی/ مجتبی کمره‌ای
و ...