نامه های قزوینی به تقی زاده ؛ سلفون

نامه های قزوینی به تقی زاده

نویسنده: محمد قزوینی
به کوشش: ایرج افشار
ناشر: جاویدان
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 335
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1356 ~ 1353 - دوره چاپ: 2 ~ 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو

مروری بر کتاب 

مصور

كتاب، متن كامل ۵۵ نامه محمد قزويني پژوهشگر، نويسنده و اديب ايراني به تقي زاده بين سال هاي ۱۹۱۲ الي ۱۹۳۹ ميلادي است.محمد قزويني متولد سال ۱۸۷۷ در تهران است. وي براي مطالعه نسخ خطي كتاب هاي عربي و فارسي در سال هاي ۱۹۰۵- ۱۹۰۳ در لندن اقامت داشت و بنابه تقاضاي پروفسور «ادوارد براون» و هيات امناي «بنياد اوقاف گيب» براي ادامه فعاليت هاي پژوهشي و ادبي خود از سال ۱۹۰۵ الي ۱۹۱۵ به برلين عزيمت كرد و سپس مديريت روزنامه فارسي «كاوه» را برعهده گرفت.

 این نامه ها که کمک شایسته ای به شناختن عواطف انسانی، وطن پرستی، نحوه تفکر، دقت نظر، رویه علمی و روحیات این دو پژوهشگر برجسته معاصر ایران می کند، شامل اطلاعات و اخباری ارزشمندی در حوزه های سیاست و ادبیات است که در آثار دیگر هم عصران آنها وجود ندارد. چاپ حاضر از «نامه های قزوینی به تقی زاده»، با چند پیوست، از جمله وصیت نامه «محمد قزوینی» و فهرست های گوناگون (نام های کسان، اسامی کتب، لغات و مواد تحقیق و اماکن) همراه شده است.

محمد قزويني معرف و توسعه دهنده روش پژوهش به روش غربي (روش علمي پژوهشي) در ايران محسوب مي شود. وي بسيار مي خواند و پژوهش مي كرد و كمتر مي نوشت. از قزويني حدود ۲۰ اثر ادبي برجاي مانده است.شاید این مبالغه نباشد اگر بگوییم که زندگی سید حسن تقی‌زاده (از ۱۲۵۷ تا ۱۳۴۸) که خود آن را به درستی «زندگی طوفانی» لقب داده بود، آینه‌ای تمام‌ نما و یگانه از نشیب و فراز فکری و سیاسی جامعه ایران در دو سدۀ گذشته است.

مردی که ردای روحانیت را کنار گذاشت و هم در انقلاب مشروطه و هم در جنبش تبریز نقش داشت و هم به سناتوری زمان شاه رسید. مردی که در ۳۸ سالگی بهترین مجلۀ فارسی زبان دوران خود یعنی «کاوه» را بنیان نهاد و چند سال بعد وزیر مختار ایران در پاریس و بعد از آن در لندن شد.