نامه به کافکا

نویسنده: یعقوب حیدری
ناشر: قطره
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 95
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1391 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

کتاب حاضر تازه‌ترین اثر یعقوب حیدری است که در قالب یک نامه سه‌بخشی خطاب به فرانتس کافکا و درباره‌ی پدر حیدری نوشته‌ شده است. داستانی است نمادین که به مقایسه بین دو پدر می‌پردازد که این دو پدر، یکی پدر نویسنده یعنی یعقوب حیدری است و دیگری پدر «فرانتس کافکا» نویسنده‌ی مشهور چک.

پدر «کافکا» هم فردی خشن و بدخلق بود که «فرانس» هرگز نتوانست با او حرف بزند و یا نامه‌ای را که برایش نوشته بود به دستش برساند. البته این نامه پس از مرگش، در شکل کتاب منتشر شد و جزو یکی از مشهورترین آثار او به‌حساب می‌آید. کتاب حاضر در ۲۲ فصل و چهار بخش تدوین شده است.

در یک سو «فرانتس کافکا» ایستاده؛ پرهیاهو و متفکر. در سوی دیگر، خودِ روایت‌گرِ کتاب. درباره‌ی کافکا می‌توان «هیچ» نگفت. چون درباره‌ی او آن‌قدر گفته شده که بی‌نیاز از هر معرفی‌ست.

اما روایت‌گرِ کتاب! نمکین آدمی که مز‌گی‌های خاصِ خودش را دارد و به لحاظ پاره‌ای مشترکات، رونوشتِ روزها یا به تعبیرِ یک شاعر: «شنبه‌های بی‌پناهی، جمعه‌های بی‌قراریِ» خود را به فرانتس سنجاق می‌کند.

حتی با کمی حوصله و دقت می‌توان از لابه‌لای این کتاب، صدای او را از جنگلِ بی‌آب و علفِ پر راز و رمزی که سرشار از بغضِ فروخورده‌ی کافکاست، از گلوی زخمیِ «جون جوردن»، این شاعرِ افریقایی ـ امریکایی، آن هم به وسعتِ یک جنگل شنید که فریاد برآورده:
آ آ ها ها های فرانتس:

«هرکجا که هستی، بیا بیرون
ما باید دورِ درختی جمع شویم
که هنوز
حتی آن را نکاشته‌ایم!
ما که می‌شنویم، شما چه‌طور؟