نام گل سرخ

نویسنده: اومبرتو اکو
مترجم: شهرام طاهری
ناشر: شباویز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 742
اندازه کتاب: پالتویی - سال انتشار: 1367 ~ 1365 - دوره چاپ: 3 ~ 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو _ نو

مروری بر کتاب 

در ۱۳۲۷، لوئی باواریا آماده رفتن به رم می‌شود تا در مقام امپراتوری تاج‌گذاری کند. پاپ، در آوینیون ،‌او را تکفیر می‌کند و بی‌درنگ او را بدعت‌گذار می‌شناسند. در چنین زمینه متلاطمی که امپراتور و پاپ منازعه‌ای دائمی دارند، ویلیام باسکرویل ، کشیش فرانسیسکن و قهرمان خیالی رمان اکو، مأمور می‌شود تا در دیر عظیمی که دارای کتابخانه‌ای به شکل هزار توست میان مراجع مختلف دینی آشتی به وجود آورد.

اما، یک رشته جنایتی که در آنجا روی می‌دهد، کشیش را از مأموریتش منحرف می‌کند. او، در کنار همراه وفادار خود، آدسو ، که جوانی ساده‌دل و دومینیکن است، تلاش می‌کند تا سرنخی را که جنایتها را به هم پیوند می‌دهد بیابد و بسیار زود درمی‌یابد که یافتن هویت قاتل بر کشف راز مخوف کتابخانه مبتنی است..

برخی از اعضای فرقه ی قدیس فرانسیس در یکی از صومعه های ثروتمند ایتالیا متهم به بدعت و ارتداد شده اند و برادر ویلیام اهل باسکرویل، کشیشی انگلیسی برای اعلام مواضع امپراطور لوئی باواریایی در منازعه بین پاپ و فرقه به آنجا اعزام شده است. ماموریت برادر ویلیام ناگهان تحت الشعاع رشته ای از جنایات عجیب و غریب قرار می گیرد و او با سوابق و تجاربی که در دستگاه تفتیش کلیسا اندوخته ، مثل یک کارآگاه دست به کار می شود .

ابزار های او در این تحقیقات عبارتند از : منطق ارسطو ، الهیات توماس آکویناس و شناخت تجربی راجر بیکن که طنزی شیطنت آمیز و نوعی کنجکاوی بی امان آن را صیقل داده و برنده کرده است. ویلیام به گردآوری شواهد و رمزگشایی نمادهای سری و نسخ خطی پر رمز و راز نشغول می شود و در دل هزار توی خوف انگیز صومعه کند و کاو می کند، صومعه ای که جالب ترین حوادث شب ها در آن اتفاق می افتد.

اومبرتو اکو (۵ ژانویه ۱۹۳۲) نشانه‌شناس، فیلسوف، متخصص قرون وسطی، منتقد ادبی و رمان‌نویس ایتالیایی است که در پیه مونته ایتالیا دیده به جهان گشود. «اکو» پس از گرفتن مدرک دکترا در دانشگاه‌های تورینو، دانشگاه‌های میلان، فلورانس و بولونیا تدریس کرده‌ است.او به‌عنوان استاد نشانه‌شناسی مشهور بود اما حالا او شش رمان نوشته و آثاری هم درباره نظریه ادبی منتشر کرده که اعترافات رمان‌نویس جوان یکی از آنهاست. البته اکو در آثار نظری‌اش درباره ادبیات، همچنان سبک‌و سیاق رمان‌نویسی‌اش را حفظ کرده و به قول خودش کتاب‌های نظری‌اش را طوری می‌نویسد که انگار دارد رمان می‌نویسد...

صرف این که بگوییم یک متن به واسطه ی امکانات بالقوه اش سبب تاویل های نامحدود می شود ، به آن معنا نیست که تاویل اصولا مقصود و هدفی نداشته باشد یا این که گفته می شود یک متن به لحاظ ظرفیت های پنهانش پایان ناپذیراست ، به ان معنا نیست که هرنوع کنش تاویل الزاما راه به جایی ببرد و درست ازکاردرآید .من در این زمینه معیاری پوپری مانند درباره ی مغالطه ارایه داده ام که برمبنای آن ، اگرچه تشخیص یک تاویل مناسب امری دشوار است و نمی توان از میان دو تاویل در مورد یک متن ، یکی را برتر شمرد ، اما امکان تشخیص تاویلی که آشکارا غلط ، بی ربط و دوراز ذهن است ، همواره وجود دارد ....