آیتمی یافت نشد!
نویسنده: فاطمه قاضیها
ناشر: سازمان اسناد و کتابخانه ملی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 160
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1391 - دوره چاپ: 2
در این کتاب خاطرات و یادداشت های ناصرالدین شاه قاجار و چند تن از رجال دربار او درباره مراسم "جشن آش پزان" گردآوری، تصحیح و چاپ شده است. این جشن از سال 1285 ه ق، (بیستمین سال سلطنت ناصرالدین شاه) تا سال 1313 ه ق (سال مرگ ناصرالدین شاه)، همه ساله، در اواخر فصل ییلاق، (حدود مهر ماه) و اکثر اوقات در شهرستانک و سال های آخر، در سرخه حصار برگزار می شد.
در این کتاب، علاوه بر خاطرات و یادداشت های خود ناصرالدین شاه درباره جشن آش پزان، همچنین نوشته های اعتمادالسلطنه، میرزا قهرمان امین لشکر، دکتر فوریه، همگی به ترتیب و توالی تاریخی چاپ شده است. در فصل دوم، همچنین مراسم جشن آش پزان از قول عبدالله مستوفی، مخبرالسلطنه هدایت، دوستعلی خان معیرالممالک و ابوالحسن بزرگ امید، از کتاب های آنها نقل شده است. در لا به لای کتاب عکس هایی از مردم یاد شده، ناصرالدین شاه و درباریان، در سال های مختلف چاپ شده و در پایان نمایه اسامی آمده است.
...يكي از ابداعاتی كه ناصرالدين شاه جهت بيشتر شدن تشريفات و سرگرمي خود و اطرافيان راه انداخته يود، مراسم جشن آش پزان بود كه هر سال در آخر فصل ييلاق وسفرها و شكارهاي تابستاني انجام مي شد. اين مطلب بسيار نقل شده است كه اين پادشاه در طول پنجاه سال سلطت خود، اكثر اوقات در سفر و شكار و گشت و گذار بود و اينجانب كه دستخط هاي بسياري از او ديده و تاحدي با روحيات او آشنا هستم، وي را مردي « خستگي ناپذير » مي دانم كه به ندرت استراحت مي كرده و هرگز سكون و آرامش نداشته و حتي زماني كه از سفرهاي طولاني به دارالخلافه مراجعت مي كرد، دو سه روز بعد مجدداً به سفرهاي به قول خودش « دوشبه » و « سه شبه » مي پرداخت.
علاقه اين شاه قاجار به شكار كم از علاقه به داشتن زنهاي متعدد نبود،چنانچه به دستور او در شكارگاهها عماراتي ساخته شده بود، ولي كفاف عده ملتزمين را نمي داد، در زمستان روي برف و يخ چادرها برپا كرده، زير كرسي خودشان را گرم مي كردند. درحدود هشت ماه از سال به شكار و گردش، اوقات را مي گذرانيد، چنانچه راه ارابه رو نبود، با تخت روان و اسب حركت مي كردند، چادر و بنه با قاطر و شتر حمل مي شد، شاه چادر قرمز وسايرين چادر سفيد داشتند، چادرهاي اندرون با تجيرها 1 محصور بود، و در اطراف آنها قراول براي محافظت مي گماشتند.
در موقع اعياد هر جا كه بودند تشريفات از قبيل آتشبازي و چراغان و غيره ترك نمي شد، حتي تعزيه خواني و روضه خواني در ماههای محرم و صفر در سفر به عمل مي آمد،در این سفرهای شکاری تلفات شتر و قاطر به واسطه راههای غيرقابل عبور زياد بود، در يك سفر به كلاردشت سي شتر و بيست اسب تلف شد، دو نفر سرباز از مرض نوبه ( مالاريا) جان دادند، حاصل لگدكوب مي شد، مزارع را براي جاي چادر تخريب و تسطيح مي كردند، براي تهيه آذوقه و علوفه تجاوز و تعدي و تطاول معمول بود.اما رعایا،درین گونه موارد زنها را به محافظت مزارع مي گماشتند،چون مردها بيشتر طرف صدمه بودند...
کتاب مورد نظر در حال حاضر موجود نیست . اطلاعات خود را وارد فرم زیر نمایید تا زمانی که کتاب موجود شد به شما اطلاع داده شود
