میراث

میراث

نویسنده: ماکسیم گورکی
مترجم: کاظم انصاری
ناشر: اندیشه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 341
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1356 - دوره چاپ: 2 

کمیاب - کیفیت : درحد نو

مروری بر کتاب 

شصت سال پیش، هنگامی که هنوز در ولگا با سرعت تصورناپذیری میلیون‌ها ثروت به دست می‌آمد، ایگنات گارده‌یف در یکی از کشتی‌های باری تاجر ثروتمندی به نام زایف به سمت بازرس خدمت می‌کرد. او مردی نیرومند و خوش سیما بود. ظاهری جذاب و گیرنده داشت، نادان و احمق هم نبود، یکی از آن مردمانی به شمار می‌رفت که همیشه و در هر کار بخت و اقبال یار و یاور ایشان است. اما نه از این جهت که ایشان با استعداد و پشتکاردار و زحمت کشند، بلکه بیشتر از این سبب که چون صاحب قدرت عظیم هستند، در وصول به هدف‌های خویش نمی‌دانند، حتی نمی‌توانند، در اطراف انتخاب وسایل کار خود بیندیشند و تعمث و تفکر کنند...

آلکسی ماکسیموویچ پشکف که با نام ماکسیم گورکی شهرت جهانی یافت، در 29 مارس 1868 میلادی در شهر نیژنی نووگراد متولد شد. با از دست دادن پدر به خانه پدر بزرگ­اش رفت و در این خانه، اشعار مادر بزرگ، درهای دنیایی پر راز را بر وی گشود. در 9 سالگی به مدرسه رفت، اما همان سال به علت فقر از ادامه تحصیل محروم شد. شاگرد کفاشی، کارگری در اسکله و آشپزخانه کشتی، نانوایی و باغبانی و خوانندگی در گروه آواز از جمله کارهایی بودند که برای جستجوی نان انجام می­داد. طی این سال‌های تجربه آموزی در اعماق اجتماع، که خود آن جا را دانشکده ­های من می­نامید، واقعیت ­های سهمگین زندگی را تجربه کرد و بعدها در آثار خویش، روایتگر آن شد.

پشکف جوان، به دنبال آشنایی با جوانان انقلابی نیژنی نووگراد و غازان، به مطالعه پیگیر کتاب‌های سیاسی روی آورد. به زودی علت ریشه‌ای مصائب اجتماعی را باز شناخت و قلم به دست گرفت. حتی نام ادبی گورکی که برای خود برگزید، در روسی تلخ معنا می‌دهد که بیانگر هدفمندی فعالیت ادبی اوست. 

در آستانه سال 1905، گورکی شاهین و مرغ توفان را سرود و در مهاجرت رمان جاودانه­ی مادر را نگاشت. رمان مادر تاکنون به ده­ها زبان و از جمله به فارسی ترجمه شده است. پس از آن گورکی به فعالیت سیاسی خویش ادامه داد و و به طور خستگی ناپذیری در خلق آثار نوین و تربیت نویسندگان جوان کوشید. ماکسیم گورکی در ژوئن 1936 در گذشت در حالی که گرمای آرمان والایش را در قالب میراث ادبی فنا ناپذیری برای بشریت به یادگار گذاشته بود تا توشه­ی راه و پالایشگر جان­های همه­ ی پویندگان راه بهروزی انسان باشد. 

گورکی که خود نویسنده‌ای بی‌سر و سامان بوده، به خوبی از عهده توصیف دقیق زندگی مردم بی‌خانمان برآمده است. دنیای او دنیای بینوایان و بیچارگان و دنیای رنج و مبارزه است. گورکی در ادبیات تنها یک هدف پیش چشم داشت و آن عمل و تحرک بود. او در روسیه و خارج از آن شهرت و محبوبیت عظیمی به دست آورد.