مکتب راستی ؛ دیوان احمد مهران ؛ سلفون

مکتب راستی 

نویسنده: احمد مهران
ناشر : مولف
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 356
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1347 - دوره چاپ : 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب

شامل غزلیات و قصائد و ... و مدایح امامان (ع) و اشعار عرفانی

احمد مهران‌ شاعر معاصر ایرانی است. اشعار وی بیشتر حکایت از وطن‌پرستی دارد و نکات عرفانی و اخلاقی و منقبت حضرت علی (ع) نیز جزو مضامین سروده‌های اوست.احمد مهران در سال 1328 ه. ش در تهران چشم به جهان گشود. پدرش میرزا صادق خان بروجردی است که دیوان اشعار مختصری نیز دارد.

مهران تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذرانید. سپس از دانشگاه تهران در رشته‌ی ریاضیات به اخذ درجه‌ی لیسانس نایل آمد و در سال 1311 شمسی وارد دانشکده‌ی افسری تهران شد و در رشته‌ی توپخانه به درجه‌ی افسری رسید. وی پس از اتمام خدمت دوره‌ی یکساله به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و تا مدیر کلی وزارت فرهنگ پیش رفت. در دوره‌ی نوزدهم مجلس شورای ملی از طرف مردم بروجرد به نمایندگی مجلس انتخاب گردید و سرانجام در سال 1369 شمسی درگذشت.

تا ابد جلوه‌گه حق و حقیقت سر توست‌                    معنی مکتب تفویض علی اکبر توست
ای حسینی که تویی معنی ایمان به خدا               این صفت از پدر و جدّ تو در جوهر توست
طفل شش ماهه تبسّم نکند پس چه کند؟             آن که بر مرگ زند خنده علی اصغر توست
خواهر غمزده‌ات دید سرت بر نی و گفت‌                    آن که باید به اسیری برود خواهر توست
خواست زینب بزند بوسه سراپای تو را                              دید هر جا اثر تیر ز پا تا سر توست
درس مردانگی عبّاس به عالم آموخت‌          چون که شد مست از آن جرعه که در ساغر توست
ای که در کرب و بلا بیکس و یاور ماندی‌                  چشم بگشا و ببین، خلق جهان یاور توست
ای حسینی که به هر کوی عزای تو به پاست‌                عاشقان را نظری بر دم جان‌پرور توست

***

ای دل بنای مکتب توحید محکم است‌                          گیرم ز عشق حاصل آزادگان غم است
عاشق نشد کسی که رفاه و صلاح جست‌        راهی‌ست راه عشق که دشوار و پر خم است
آسودگی مجو که به قاموس عشق نیست‌               اجزای عشق ساخته از رنج و ماتم است
آری گذشتن از سرو جان اصل عاشقی‌ست‌                عاشق پی نثار سر و جان مصمّم است
عشاق حق به شأن شهادت رسیده‌اند                       لیکن حسین فخر شهیدان عالم است
فهم حدیث کرب و بلا درخور کسی است‌                     کو با زبان و حالت عشّاق محرم است
ای آنکه دوستدار حسینی بهوش باش‌                  کز جور حال دوست پریشان و درهم است