من و تو ؛ رابطه میان انسان ، جهان و خدا

من و تو

نویسنده: مارتین بوبر
مترجم: ابوتراب سهراب
ناشر: جیحون
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 219
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1378 - دوره چاپ : 1

مروری بر کتاب 

رابطه میان انسان ، جهان و خدا

مهمترین کتاب مارتین بوبر "من و تو" است که وی در این کتاب در صدد است گفتگوی اصیل را از انواع مکالمه‌ها و ارتباطهای ناقص جدا کند. بدین جهت او بسی بر ارتباط من و تو به عنوان حالت ایده‌آلی گفتگو دست می‌گذارد. در این مقال این نوع گفتگو از دید مارتین بوبر به بحث گذاشته می‌شود.

 با وجودی که اولین دست نوشته های بوبر به مباحث ادبی و فاخر تعلق داشت اما علاقمندی اصلی او را باید در کشمکش میان جامعه و اجتماع جستجو کرد. او تمایزی را که کانت بین بود و نمود قائل شده بود زندگی دوباره بخشید و در مشابهت با چنین کاری، بوبر تمایز بین انواع تجمع اجتماعی فردیناند تونیس را که از نظر نظریه پردازی حائز اهمیت بود به منبعی برای دست نوشته ها و سخنرانی های خود تبدیل کرد.

 صحنه سیاسی برای وارد شدن او به موضوعات آموزشی، اجتماعی و روانشناسی جای مناسبی بود. گستاو لندوئر به عنوان نزدیک ترین دوست بوبر که جزء گروه مالفین تحت استخدام او برای جلد چهلم "اجتماع" نیز بود در تهییج احساس علاقه بوبر به فلسفه اجتماعی نقش به سزایی را ایفا کرد. مارتین بوبر در کنفرانس اتحادیه جامعه شناختی آلمان که در سال 1909 پایه گذاری شد، در سمت پیشگام تفکر اجتماعی و دانشجوی جورج زیمل ظاهر شد. در حالی که روش روانشناسانه اجتماع گرا در مطالعات و توصیفات پدیده اجتماعی بوبر تحت الشعاع شیوه های کمی شده بود علاقمندی او به همبستگی های ترکیبی بین فرد و تجربه اجتماعی همان فرد، جنبه مهم فلسفه او را در گفتگو تشکیل می داد. 

بهترین اثر بوبر را باید مقاله کوتاه فلسفی او به نام "من و تو" (1923) دانست که در سال 1937 توسط رولند گروگر اسمیت به زبان انگلیسی برگردانده شد. طی دهه های 1950 و 1960 که بوبر اولین سفر خود را به ایالات متحده تجربه کرد این مقاله در دنیای انگلیسی زبانان از شهرت فراوانی برخوردار شد. از آن پس بود که این مقاله با فرهنگ روشنفکرانه احساسات اعتباری، ناگهانی و  ضد بنیادی حرکت دانشجویی همراه شد.

تصور می شود که "من و تو" آغازی بر "انقلاب کپرنیکی در دین شناسی در مقابل نگرش علمی – واقعگرایانه" باشد اما از سویی این مقاله به خاطر کاهش در روابط اساسی انسانی به دو راه ارتباطی ("من وتو" و "من و آن")، مورد انتقاد قرار گرفته است. والتر کافمن که دومین ترجمه انگلیسی "من و تو" را انجام داده بود به انتقادات خود در این مورد ادامه داد. او در حالیکه از دریافت های بوبر از مطالعات کتاب مقدس و مطالعات یهودشناسی  به عنوان یک شاهد بر ناکامی، درک عمیقی پیدا نکرده بود، "من و تو" را یک شاهکار شرم آور هم در سبک و هم در محتوا می انگاشت.

بوبر همیشه بر این موضوع اصرار داشت که اصل گفتگو یعنی دو گانگی در روابط اولیه که او آنها را "من و تو" و "من و آن" می نامید یک مفهوم فلسفی به شمار نمی آید اما واقعیتی در ورای رسیدن به زبان سردرگمی است. ارجحیت دادن به اسامی انتزاعی در نوشته های بوبر مانند "تجربه"، "درک" و "مواجهه" و تمایل او به برنامه های اتوپیایی سیاسی مانند آنارشیسم، سوشیالیسم و راه حل دو ملیتی در مناقشه فلسطین، همه حکایت از تنش رفتاری در شخصیت او دارد.

خالق "من و تو" به بسیاری از مردم اجازه می داد تا او را به اسم صدا کنند، این نظریه پرداز آموزشی از حضور کودکان و بازی آنها در اتاقش رنج نمی برد؛ سیاستمدار مطلوب گرایی که بیشتر نمایندگان یهودی را به خود جذب می کرد؛ و استاد دانشگاهی که نمی توانست به آسانی مکان مناسبی برای ارائه نظرات خود در دانشگاهی ( دانشگاه یهودی بیت المقدس) بیابد که خود موسس آن بود. بعضی از دانشجویان شاخص این نویسنده و خطیب چیره دست از اینکه بتوانند آموزه ها و نصایح استاد خود را به کار بندند مورد آزار قرار می گرفتند.