یادش افتاد که قرار بود خیلی اتفاق‌ها افتاده باشد، قرار بود قبل از چهل سالگی هزار اتفاق افتاده باشد، هزار معجزه غریب، هزار تصمیم و انتخاب، هزار کشف و شهود و علم و اعتقاد. یاد آن روزها افتاد که با چه سماجتی پایش را به زمین می‌زد و می‌خواست همه دنیا را قانع کند، یاد آن روزها که قبول داشت و باور می‌کرد، آن روزها که خیال می‌کرد همه چیز به او مربوط است....

من هم چه گوارا هستم داستان مردی است به نام آقای «حیدری» که سال‌های جوانی‌اش را با اندیشه های مترقی سپری کرده و اکنون دچار روزمرگی شده است. او در چهلمین سالروز تولدش، در مقابله با گذر شتابناک عمر، به خود می‌آید. نویسنده از افکار و اعمال آقای «حیدری» و توصیف آدم‌ها و وقایع پیرامون او، در جهت گسترش طرح داستان و رسیدن به حادثه‌ی نهایی به خوبی بهره برده است. او، که سال‌های جوانی را با آرمان «تغییرجهان» سپری کرده، چنان درگیر امور ملال انگیز روزمره شده که حتی خیال زندگی جسورانه را هم به ذهن راه نمی‌دهد.

راوی داستان «من هم چه گوارا هستم» سوم شخص است. راوی ای که مایوس است و خسته از زندگی. و این دلزدگی باعث شده که داستان، نه به منظور روایت یک قصه یا ماجرا بل که به قصد بازگویی دغدغه های نویسنده نوشته شود. دغدغه هایی که تم کلی داستان را تشکیل می دهد. یعنی ناامیدی و دلزدگی. در این گونه داستان ها البته که کار نویسنده سخت تر خواهد بود چرا که اگر از یک طرف، پرداخت و استفاده از عناصر داستانی به خوبی و با تامل رعایت نشود، و از طرف دیگر نویسنده با دستگاه فکری و دید و بینشی هستی شناسانه با این دغدغه ها برخورد نکند و با این دستگاه فکری به سطح، عمق نبخشد، داستان ملال انگیز خواهد شد و خواننده نمی تواند با شوق، آن را پی گیری کند.

تنها با شگردهای خاص و هنرمندانه ی یک نویسنده ای که دید و بینش داشته باشد می تواند گیرا و جذاب باشد و خواننده را به دنبال خود بکشاند. «گلی ترقی» البته به خوبی توانسته با شگردهایی که در توصیف و دیالوگ نویسی و البته در شکست های زمانی و مکانی انجام داده است، از عهده ی بخشی از این مهم بر آید.

فهرست

من هم چگوارا هستم
خوشبختی
سفر
تولد
یک روز
درخت
ضیافت
میعاد