مقامه نویسی در ادبیات فارسی و تاثیر مقامات عربی در آن

مقامه نویسی در ادبیات فارسی و تاثیر مقامات عربی در آن

نویسنده: فارس ابراهیمی حریری
ناشر: دانشگاه تهران
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 535
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1346 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو ؛ مهر دارد ، عطف کتاب چسب خوردگی مختصری دارد

مروری بر کتاب

این کتاب نخستین تألیف در تحقیق در فن مقامه‌نگاری در فارسی است. فن مقامه‌نگاری نخستین بار در اواخر قرن چهارم در ادبیات عرب پیدا شد و از قرن ششم میان انواع نثر فارسی جای گرفت و در قرن‌های بعد، محل نظر و مورد توجه ادبا و سخن‌سنجان فارسی واقع شد و بدین‌گونه فنی مخصوص و مشترک، میان دو زبان عربی و فارسی ایجاد و تکمیل گردید.

مشهورترین مقامه‌نگاران دو دسته بوده‌اند؛ دسته اول کسانی که ایرانی محسوب می‌شوند مانند بدیع الزمان همدانی و دیگر قاضی حمیدالدین که یگانه مقامه‌نگار مشهور ایرانی است. اما دسته دوم نیز کسانی بوده‌اند که به تشویق شخصیت‌های ایرانی به نگارش مقامات پرداخته‌اند؛ مانند حریری که مقامات خود را به پیشنهاد شرف‌الدین انوشیروان به رشته تحریر کشیده است.

در این کتاب درباره مقامه‌نویسی و مقامه‌نویسان و اندازه و حدود سازگاری زبان فارسی با فن مقامه‌نگاری بحث شده است. این فن در ادبیات ایران و به‌دست ادیبان ایرانی نیز نیز جایگاه نوینی یافته است. شاید شیخ اجل ، سعدی شیرازی نخستین کسی باشد که در ادب فارسی از این فن بهره جست.