مزدا

شاعر: منیر طه
مقدمه: استاد پورداوود,دکتر صورتگر,دکتر صفا,استاد امامی
ناشر: آتشکده
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 200
اندازه کتاب: رقعی  - سال انتشار: 1336 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ گوشه پایین جلد پشتی افنادگی دارد

مروری بر کتاب

منير درتبريز دلاورخيز زاده شد و در تهران باليد و رشد كرد. ازخانواده اي مي‌آيد هنر دوست و پيشْ زمان. پدرش تار مي‌نواخت و موسيقي شناس بود. او را كه خردسال و كودك بود به همراه خود به كنسرت هاي روح الله خالقي درانجمن ‌موسيقي ملي مي‌بُرد. وي درآنجا خالقي، بنان و ديگر نوازندگان را شناخت. مادرش با نواختن تار و ارگ آشنا و ازشاگردان دورة اول ‌كلاس رقص مادام يِلنا بود، بعداً منیر را هم با خود به آن كلاس ها ‌برد. منير مي‌گويد چابك پائي مادرم در رقص هاي شالاخو و لزگينكا كم نظير داشت.

شعر و موسيقي درفاميل و درخانوادة پدر و مادرش (مرتضوي) موروثي ‌است. پدر بزرگش (پدرمادرش) ني مي‌نواخت و به تركي شعر مي‌گفت. بزرگ خانوادة مرتضوي سخندان و دكتر منوچهر مرتضوي استاد دانشگاه و رئيس پيشين دانشگاه آذرآبادگان، پژوهشگر و نويسندة «مكتب حافظ» و اديب و شاعري توانا و آگاه ‌است.

زنان اين خانواده اوقاتشان به فراگيري زبان و كاردستي در مدرسه فرانسوي كاتوليك ها (در تبريز) مي‌گذشت و از چابك سوارانِ دشت ها و كوه پايه هاي آذربايجان بودند.منیر از دو سالگي ‌تحت مراقبت و تربيت عمه‌اش قرارگرفت (پدر و مادرش جدا شدند) اين چيزي را براي او عوض نكرد زيرا آنها خويشان نزديك بودند. اينجا هم همان بساط بر قرار بوده است. همسر عمه‌اش كه به مانند پدر، دوستش مي‌داشت، ويلون را در مكتب‌ صبا آموخته بود و آواز رسا و خوشي هم داشت. عمه‌اش هرآنچه مقدور بود در تعليم و تربيت منیر كوتاهي نكرد. دوازده ساله بود كه علي تجويدي را براي آموزش موسيقي به خانه دعوت كرد و منیر‌ كه صداي ساز و آواز از زندگيش جدا نبود، حرمت و حريم والاي ‌موسيقي را در كنار اين استاد يگانه آموخت و شناخت و طولي نكشيد كه ترانه سراي آهنگ هاي جاودانيش شد.

منیر نخستين ترانه را در چهارده سالگي بر روي نخستين آهنگ استادش علي‌تجويدي به نام «شب مهتابی» نوشت و اين ترانه را با نام شهرزاد با گروه موسيقي تجويدي، به همراهي آواز حسين قوامي (فاخته‌اي) در راديو خواند. سپس ترانه هاي ديگر بر ديگر آهنگ هاي استاد نوشت‌ كه بهرام سير، امين الله رشيدي و رومي خواندند. در دورة دانشكده ترانه هاي متفاوت تري نوشت كه در برنامه گلها اجرا شد. او در برنامة گلهاي رنگارنگ با آهنگساز ترانه ها علی تجویدی و خوانندگان طراز اولی‌ چون بنان و مرضیه همکاری كرد. مي‌گويد پس از اخذ ديپلم از دانشگاه رم و باز گشت به ايران، با وجود وقت ِكم و مسؤليت سنگينِ زندگي كه بر دوش داشتم باز هم گاه گاه با تجويدي در بارة شعر و آهنگ تبادل نظر مي‌كرديم. سالِ پيش از انقلاب چند آهنگ بسيار زيبا ساخته بودكه‌ كلامش را نوشتم. او خوانندة تازه نفسي را تربيت مي‌كرد تا به وقتش اين ترانه ها را بخواند ولي وقت تنگ آمد و انقلاب بهمن و پیامدهایش رسيد و ترانه ها ناخوانده ماند و اجرا نشد.
 

چه کسی راه تو را خواهد رفت
چه کسی حرف تو را خواهد گفت
چه کسی خون تو در رگهایش
موج خواهد زد و خواهد آشفت
هیچ مانند تو یکبار دگر
مردی از خویش برون خواهد شد؟
دامن خاک عزیز وطنم
پاک از سرخی خون خواهد شد؟
چه کسی راه تو را خواهد رفت
چه کسی حرف تو را خواهد گفت
چه کسی؟ چه کسی؟