مرگ و فلسفه

نویسنده: جف مالپاس , روبرت سی سولومون
مترجم: گل بابا سعیدی
ناشر: آزادمهر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 304
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1392 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

مجموعه مقالات فلسفی

این مجموعه، تفکر اندیشمندان نامبرداری در حوزه ی فلسفه و جز آن را درباره ی مرگ، همچنین سلسله ای از دورنماهای فلسفی، کلامی، شخصی که شامل جریاناتی از تجربه ی مرگ نزدیک و تجربه ی مربوط به زیباشناسی می باشند را در یک جا جمع کرده است.

مرگ و فلسفه مجموعه ای است که یک رشته از نگرش ها و رهیافت های مختلفی را دربردارد.اکثر مقالات، از فسلفه ی معاصر قاره اروپا متأثر می باشند.و ردی است به جریانات صرف تکنیکی مرگ، و باور به این که مرگ به معنایی به زندگی ارج می نهد و برعکس، عقیده ی دیگری مبنی بر این که مرگ موجب بی ارزشی زندگی می شود و بخشی از داستان زندگی است که می تواند به طرق مختلف بازگو شود.

این کتاب شامل پیش گفتار مترجم، مقدمه ناشر و 14 مقاله اصلی از 14 نویسنده است، مترجم گفتاری را نیز به قلم خود با عنوان «مرگ از دیدگاه اسلام» به عنوان گفتار پانزدهم در آخر کتاب آورده است. نوشتارهای کتاب قبلاً برای همایشی با همین موضوع در نیوزلند آماده و ارائه شده اند امّا مشخص نشده است که چه تعداد نوشتار از مقالات در همایش مطرح شده است. درون مایه اصلی هر نوشتار، موضوع مرگ است اما به جای کوشش در تعریف ماهیت مرگ، عمدتاً تلاش ها در کشف اهمیت و ارزش مرگ در زندگی بشری از دیدگاهی فلسفه ای متمرکز شده اند.

کتاب با مقاله ای درباره تجربه نزدیک به مرگ آغاز شده و تا نوشتاری درباره کتاب تبتی مردگان و افکار روشنگرانه هاید درباره مرگ ادامه می یابد، اگرچه تقریباً تمامی نویسندگان کتاب، استادان فلسفه هستند امّا نوشتاری از یک شاعر و یک تاریخ شناس هنر نیز در این مجموع آمده است.

مؤلف کتاب، پیش گفتار خویش را با این عبارت معروف آشیل (نمایشنامه نویس نامدار یونانی) شروع می کند: «هیچ انسانی را شادکام نخوانید، مگر در آن هنگام که مرگ او فرا رسیده است».این جمله آشیل در سایر بخش های کتاب نیز تکرار شده است (صفحه های 80 ، 252 و 288) آن گاه نظر اپیکور را می آورد که «مرگ هیچ است» و سپس به نقل از ویتگنشتاین می نویسد: «مرگ هیچ رویدادی در زندگی نیست و دوام نمی آورد». آنگاه از «وودی آلِن» این عبارت را می آورد که «از مرگ نمی ترسم و تنها نمی خواهم هنگامی که مرگ رخ می دهد، آن جا باشم»

در ادامه پیش گفتار، مرگ راهی به سوی شادی ترسیم می شود: «مرگ ممکن است موضوعی خوفناک باشد، اما مجاورت و اندیشه های متقابل درباره مرگ، راهی است به سوی ایجاد شادی و خوش خلقی به جای غم و زندگی متعالی و دوستی های پایدار».