مردگان

مردگان

نویسنده: جیمز جویس
مترجم: مجید امین موید
ناشر: اشاره
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 85
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1389 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

این داستان صرفا بیان تعدیل و تصحیح است؛ که در روابط میان شوهر و زنش در یک شب پدید می آید و این به واسطه آن است که زن در مجلس مهمانی خانوادگی از شنیدن سرودی تغییر حال می دهد و شوهر آن تغییر حال را درک می کند و به حق مربوط بدان می داند که زمانی زن او را دیگری میخواسته است.اما داستان را بخوانید وببینید با وجود این توضیح، به همین سادگی است یا کشف معنی در آن لطفی دیگر دارد...

جیمز جویس، واژه تجلی را برای لحظه مکاشفه بکار می برد، که معمولا مقارن پایان داستان می آید و دریافت و آگاهی را تسریع می کند، و نحوه برداشت ها و وقایع را تغییر می دهد. غالبا جرقه واقعی ساده یا معمولی چنین لحظه ای را ایجاد می کند، این لحظه پایانی که جویس از آن به عنوان تجلی یاد می برد در داستانهای کوتاه و بلند جویس دیده می شود.

...خانواده ای دوست دار موسیقی، در شب کریسمس طبق رسمی که دارند یک مهمانی ترتیب داده اند و امشب یکی از آن شب ها است.در این مهمانی، گابریل که مردی تحصیل کرده، مدرس و مقاله نویس ستون ادبی مطبوعات است و زن خوش تیپ او گرتا نقش ویژه ای دارند. شرح دقیق، موبه موی این مهمانی، از ورود مهمان ها و لباس بیرونی و پالتو و گالوش را در آوردن و برف روی کلاه ها و شانه ها را تکان دادن گرفته تا طرز چیده شدن بشقاب ها و غذاها و نوشابه ها و کارد و چنگال ها، از رقص های دو نفره تا چند نفر گفت وگوهای میان مهمان ها همه و همه با دقتی موشکافانه و استادانه و واقع گرایانه و بسیار ماهرانه بیان شده است.

زیبایی داستان در گفت وگوهای مهمانان است که شما را با شهر دوبلین و فضای آن روزش و با هنرپروری و هنردوستی مردمانش و با خیابان ها، مجسمه ها، درشکه ها و گرمای رشگ انگیز احساسات جوان ها آشنا می کند. احساس می کنید که در دوبلین آغاز قرن بیستم هستید و همراه با جوانان پرشور دوبلینی از خوانندگان بزرگ ایتالیایی استقبال می کنید.

داستان به درستی «مردگان» نامیده شده است، چرا که در داستان جابه جا از رفتگان خانواده و دوستان و هنرمندان و موسیقی دانان و خوانندگان گذشته ی نزدیک یاد می شود تا تلنگر آخری که داستان را به جهت ویژه ای می کشاند. نوآوری جویس در این اثر، افزون بر واقع گرایی دقیق و موشکافانه ، دوری از شیوه سنتی داستانی و حادثه محور بودن داستان، همچنین دقت او در توصیف حالات درونی شخصیت ها است.