در جامعه ی فعال و پر تحرک امروزی، نمی توان جز با مدیریت دقیق بر وقت از اوقات بهره کافی گرفت. همه به خصوص مدیران نیازمند به مدیریت صحیح بر وقت خود هستند. در حقیقت مدیریت وقت یک نوع ((مرابطه)) است. در مباحث عرفانی و اخلاقی، فرد در طی طریق باید به اصل مرابطه عمل کند و مرابطه عبارت است از مشارطه، مراقبه، محاسبه و معاقبه.

در مدیریت وقت نیز باید این شروط لحاظ شود:

1-مشارطه: فرد باید هر روز خود را برنامه ریزی کند و با خود شرط کند که طبق اولویت های تعیی شده، برنامه خود را پیش برد و از اتلاف وقت پرهیز نماید.
2- مراقبه: در طول روز فرد باید مراقبت کند که اتفاقات، دیگران یا حالات روحی خودش باعث سستی در انجام برنامه و یا تلف کردن وقت وی نشود....

بهترین روش مدیریت زمان، ایجاد تعادل در بین برنامه‌های روزمره است. در واقع افرادی که می‌توانند زمان را به طور موثر مدیریت کنند، از داشتن زمان بیشتر برای صرف سرگرمی‌ها یا سایر فعالیت‌های شخصی لذت می‌برند. مدیریت زمان در هر مجموعه‌ای جزء رکن‌های اساسی محسوب شده و در نهایت به پیشرفت تیمی و فردی و ایجاد زمان بیشتر منجر می‌شود. اما این تغییرات باید در راس مجموعه و نقش‌های مهم نیز لحاظ شود.

به طور مثال یک مدیر اجرایی در توسعه استراتژی‌های سودآور و اجرای چشم اندازهای بلند مدت تاثیر مهمی دارد. همچنین استفاده از تکنیک مدیریت زمان جزء وظایف مدیرعاملان در یک مجموعه بوده که علاوه بر ایجاد زمان بیشتر، منجر به شکستن و تفکیک کارها به بخش‌ها قسمت‌های کوچک‌تر شده و منجر به پبشرفت سازمان می‌شود.