مدرنیته سیاسی

مدرنیته ی سیاسی

نویسنده: موریس باربیه
مترجم: عبدالوهاب احمدی
ناشر: آگه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 420
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1396 - دوره چاپ: 5

مروری بر کتاب

پست مدرنیسم مرحله ای پس از مدرنیسم تلقی می شود. در این باره که آیا رسیدن به پست مدرنیسم مستلزم عبور از مدرنیته است و یا نه دو برداشت متضاد از هم در بین اندیشمندان ایرانی به چشم می خورد. گروهی رسیدن به پست مدرنیسم را مشروط به درک و فهم مدرنیته دانسته و بدون دست یابی به آن تحقق این امر را محال می داند؛ گروهی دیگر عکس این نظر را قبول دارند و قائل به مرحله ای بودن اندیشه نیستند. از دید آنها عدم درک مدرنیته و رسیدن به آن نباید مانعی بر سر شناخت پست مدرنیسم و فراتر از آن اندیشه های نوظهور دیگر باشد ...

هرچند اکنون  به آسانی  از مدرنیته  به معنای  عام  و از مدرنیته ی  سیاسی  در معنایی  محدودتر سخن  می گویند، اما این  دو اصطلاح  تقریباً هیچ گاه  با دقت  تعریف  نشده  و اغلب  آن ها را به اندازه ی  کافی  روشن  و بی نیاز از توضیح  می دانند. همین قدر می توان  گفت  که  مدرنیته  ــ واژه ای  که  به گفته ی   فرهنگ  جامع  روبر  در سال  1823 پدیدار شد ــ خصلت  آن چه  مدرن  است  معنی  می دهد، اما صفت  مدرن  معنای  بسیار مبهمی  دارد و معمولاً به معنای  «تازه » یا «کنونی » است ، و از این  رو به دوره ی  معاصر با پیشرفت های  گوناگونش  و در تقابل  با مرحله ی  پیشین  مربوط  می شود. هم چنین  این  صفت  در برابر صفت های  «پیش مدرن » یا «باستانی » قرار دارد و بنابراین  به مرحله ی  ویژه ای  از تاریخ  یعنی  عصر مدرن  مربوط  می شود که  از دوره ی  نوزایش  تا پایان  سده ی  هژدهم  را دربر می گیرد  .

این  معنی های  گوناگون  که  اساساً به زمان  و گاهشماری  حوالت  می دهند بیش  از آن  نادقیق اند که  بتوانند امکان  تعریف  مدرنیته  و به ویژه  مدرنیته ی  سیاسی  را فراهم  کنند. گذشته  از این ، حتا می توانند در این  زمینه  مایه ی  گمراهی  شوند، زیرا چنین  القا می کنند که  دولت  مدرن  دولتی  است  که  یا در دوره ی  معاصر (یعنی  سده های  نوزدهم  و بیستم ) و یا در دوران  مدرن  (یعنی  سده های  هفدهم  و هژدهم ) وجود داشته  است . اما این  تعریف  بسیار سطحی  است  و نمی تواند سرشت  واقعی  دولت  مدرن  را به روشنی  توضیح  دهد.

عادت  بر این  است  که  دولت  مدرن  را با وجود برخی  شناسه های  نوپدید، مانند تفکیک  قوا، رأی گیری  همگانی ، اولویت  حقوق ، کثرت گرایی  (پلورالیسم ) سیاسی ، آزادی های  عمومی  و غیره  مشخص  کنند. اما باید گفت  که  هرچند این  عناصر گوناگون  برای  یافتن  تعریف  رضایت بخشی  از مدرنیته ی  سیاسی  ضروری  می نمایند اما به هیچ  وجه  بسنده  نیستند.