مجله کاوه ؛ دوره کامل

مجله کاوه

سردبیر: سیدحسن تقی زاده
نویسنده: محمد قزوینی,محمدعلی جمال‌زاده، حسین کاظم‌زاده ایرانشهر، رضا تربیت، اسماعیل امیرخیزی و ابوالحسن حکیمی و ...
ناشر: ویس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 700
اندازه کتاب: رحلی گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1361 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : صفحات نو ؛ لبه روکش کتاب زدگی و چسب خوردگی دارد

مروری بر کتاب

دوره کامل

مجله کاوه (با عنوان روزنامه کاوه نیز شناخته می‌شود) نشریه‌ای است به زبان فارسی که در برلین، از ۱۳۳۴ ه‍. ق. تا ۱۳۴۰ ه‍. ق. چاپ می‌شد. مؤسس این مجله، حسن تقی‌زاده بود. این مجله از جمله مهم‌ترین منابع پیرامون باستان‌گرایی در ایران به شمار می‌آید.

تصویر صفحه اول روزنامه، مردی بود که درفش کاویانی در دست گرفته و عده‌ای از سپاهیان و شورشیان با اسلحه‌های گوناگونی به دنبال او حرکت می‌کنند.نشریه کاوه توسط تقی زاده به عنوان یک نشریه سیاسی در جریان جنگ جهانی اول تحت کمیته دفاع ملی منتشر می‌شد تا احساسات ملی گرایانه و ضد روسی و موافق با آلمان را در میان ایرانیان تقویت کند.

یکی از دلایلی که تقی‌زاده درفش کاویانی را به عنوان نشان نشریه خود انتخاب کرده بود این بود که تفی‌زاده عقیده داشت که درفش کاویانی باید بجای نشان شیر و خورشید نشان ملی ایرانیان باشد. زیرا عقیده داشت که قدمت درفش کاویانی برخلاف شیر و خورشید به پیش از اسلام می‌رسد.

مجله در چهار سال اول کاملاً جنبهٔ سیاسی داشت، ولی گاهی هم مقالات ادبی در آن به چاپ رسیده. اما از وقتی که آلمان شکست خورد، بصورت ادبی و تاریخی درآمده.در نگارش دورهٔ سیاسی کاوه، سیدمحمدعلی جمالزاده، میرزامحمدخان قزوینی و ابوالحسن حکیمی با تقی‌زاده همکاری می‌کردند. کاوه، نخستین نشریه‌ای است که به نقد و معرفی کتب اروپایی پرداخت و عده‌ای از کتب معتبر شرق‌شناسان را معرفی کرد. در دورهٔ جدید مقالاتی که در زمینه‌های ادبی و تاریخی انتشار یافت پیشگام و راهنمای واقعی بود برای تعلیم اسلوب جدید تحقیقات و اعمال روش علمی اروپایی، مخصوصاً سلسله مقالاتش دربارهٔ فردوسی و شاهنامه.

چاپ و نشر کاوه به دو دوره اول و دوم تقسیم می‌گردد. دوره اول چاپ مجله از ۱۸ ربیع‌الاول ۱۳۳۴ ه‍. ق. / ۲۴ ژانویه۱۹۱۶ آغاز شد و تا شماره۱۵، مورخ ۱۸ ذی‌القعده۳۳۷ ه‍. ق. طول کشید. این دوره مقارن بود با جنگ جهانی اول. در این مدت، کاوه یک نشریه سیاسی بود که بیشتر محتوای آن طرفداری از آلمان و متحدانش (عثمانی، اتریش و بلغارستان) بود.

در دوره جدید که از سال ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۰ ه‍. ق.، به طور منظم هر ماه یک شماره منتشر می‌شد، و با خاتمه جنگ جهانی، کاوه دیدگاه سیاسی خود را رها کرده و محتوایی ادبی - فرهنگی به خود گرفت. در این دوره مقالاتی راجع به ادبیات و تاریخ ایران باستان درج می‌کرد. هزینه ویرایش و چاپ این مجله پیوسته به عهده دولت آلمان بود و این امر هویت یارانه سیاسی/فرهنگی داشت.