- موجودی: درحال حاضر موجود نمی باشد
- مدل: 183358 - 111/3
- وزن: 0.70kg
اندیشه های رستاخیز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 1500
اندازه کتاب: پالتویی گالینگور - سال انتشار: 1357 ~ 1355
کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ با گالینگور صحافی شده ؛ لبه 20 صفحه در صحافی زدگی مختصری دارد
مروری بر کتاب
شماره اول تا هشتم
اندیشه های رستاخیز یکی از نشریات حزب رستاخیز است که ادبیات آن به طرز شگفت انگیزی به ادبیات دیگر احزاب فراگیر بخصوص همسایه شمالی آن زمان شباهت دارد. در متن آن به کرات اصطلاحات دیالکتیک و اشاره به انقلاب دیده میشود .
حزب رستاخیز ملت ایران سرشناس به «حزب رستاخیز» به عنوان تنها حزب فراگیر، به دستور محمدرضاشاه پهلوی در ۱۱ اسفند ۱۳۵۳ خورشیدی تشکیل شد. پس از اعلام تشکیل حزب همه حزبها و سندیکاهای مجاز ایران مانند حزب ایران نوین، حزب مردم، حزب پان ایرانیست و حزب ایرانیان در آن ادغام شدند. نظام شاهنشاهی در قدم بعدی تمام کارمندان دولت را مجبور به عضویت در حزب نمود.
حزب که هدف خود را افزایش کمیت اعضا قرار داده بود در سال ۱۳۵۴ دو میلیون و چهارصد هزار نفر و در سال ۱۳۵۵ پنج میلیون و چهارصد هزار نفر را به عضویت کانونهای گوناگون خود پذیرفته بود. با این حال افرادی که عضو حزب بودند، تنها نام خود را در دفاتر حزب وارد کرده بودند و عملاً گامی در جهت اهداف واقعی حزب برنمیداشتند.ساختار و تشکیلات. حزب بر پایه سه اصل تشکیل شد: نظام شاهنشاهی، قانون اساسی و انقلاب شاه و ملت. صیانت از این اصول اصلیترین و مبرمترین وظیفه حزب قلمداد گردید.
دبیرکل حزب، که با نظر محمدرضا پهلوی انتخاب میشد، چند بار عوض شد. امیرعباس هویدا از آغاز تأسیس حزب تا کنگره دوم (۵ و ۶ آبان ۱۳۵۵)، جمشید آموزگار از همین تاریخ تا ۱۷ مرداد ۱۳۵۶، محمد معتضد باهری تا دی ۱۳۵۶، و جمشید آموزگار از این تاریخ تا ۶ شهریور ۱۳۵۷ دبیر کل حزب بودند و جواد سعید، آخرین دبیرکل، زمانی به این سمت رسید که حزب جز انحلال راه دیگری پیشرو نداشت. محمدرضا پهلوی در کتاب «پاسخ به تاریخ» از تشکیل این حزب بعنوان یک اشتباه یاد کرده است.
حزب رستاخیز از دو جناح تشکیل میشد: پیشرو (که با نام پیشرو و مترقی یا پیشرو و ترقیخواه هم از آن یاد شده است) بهرهبری جمشید آموزگار و سازنده بهرهبری هوشنگ انصاری. ظاهراً قرار بود که نمایندگان دو جناح دارای دو طرز فکر مختلف، اما وفادار به اصول سهگانه حزب و معتقد به اجرای اساسنامه و مرامنامه باشند و درواقع گرایشهای مختلف سیاسی حزبهای پیشین وفادار به نظام، در این دو جناح متمرکز شود. رهبران جناحها را خود شاه تعیین کرد. جناح لیبرال نیز در خرداد ۱۳۵۷، به رهبری هوشنگ نهاوندی، پدید آمد. این جناح از نقد عملکردهای حزب رستاخیز شکل گرفت و اعضای آن به بررسی مسائل ایران میپرداختند که به گفته نهاوندی به پیشنهاد خود شاه تشکیل شده بود و غالباً «اپوزسیون اعلیحضرت» خوانده میشد.
ارکان حزب عبارت بودند از: کنگره، کمیته ملی، شورای مرکزی و دبیرکل. بنابر مادّه دوم اساسنامه حزب، کنگره بالاترین رکن حزب بود و میبایست هر دو سال یک بار با شرکت نمایندگان شوراهای حزب، نمایندگان دو مجلس سنا و شورای ملی و کمیته ملی تشکیل میشد. کنگره حزب سه بار برگزار شد: ۱۰ و ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۴ (کنگره مؤسس)؛ ۵ و ۶ آبان ۱۳۵۵ (معروف به کنگره بزرگ)؛ ۱۴ دی ۱۳۵۶ (کنگره فوقالعاده، به مناسبت آغاز خیزشهای سیاسی بر ضد حکومت). شتاب رویدادهای سیاسی اجازه نداد که برای انحلال حزب نیز کنگره تشکیل شود.
نشریات حزب رستاخیز عبارت بودند از: روزنامه رستاخیز، ترجمان اصلی حزب، به سردبیری مهدی سمسار، که از ۱۳ اردیبهشت ۱۳۵۴ تا اوایل آذر ۱۳۵۷ انتشار یافت؛ رستاخیز جوان؛ رستاخیز روستا؛ رستاخیز کارگران؛ رستاخیز هوایی (برای ایرانیان و فارسیزبانان خارج از کشور)؛ تلاش، که ابتدا زیرنظر هویدا منتشر میشد و در شهریور ۱۳۵۴ به جمع نشریههای رستاخیز پیوست؛ مبانی فلسفی رستاخیز، که ماهانه بهچاپ میرسید؛ و اندیشههای رستاخیز، که نشریه نظری حزب بود و دفتر سیاسی حزب به آن توجه ویژهای داشت، اما بیش از چند شماره منتشر نشد.
نخستین شورای مرکزی حزب رستاخیز، سهشنبه، دوم خرداد ۱۳۵۷ با پیام شاه ایران و با سخنان جمشید آموزگار، نخستوزیر و دبیر کل حزب رستاخیز آغاز شد. در این شورا در نخستین مرحله ۵۵ نفر اعضای دائم هیئت اجرایی از میان ۱۹۰۰ نفر شرکتکنندگان در شورای مرکزی برگزیده میشوند. وظیفهٔ اصلی شورای مرکزی تصمیمگیری در مورد مسایلی بود که از سوی دبیرکل، که نخست وزیر ریاست آن را برعهده دارد، به شورا ارجاع میشود. این شورا به تأیید صلاحیت داوطلبان شرکت در انتخابات دو مجلس و انجمنهای محلی نیز میپرداخت.