مبارزه طبقاتی در نیکاراگوئه ؛ 1979 - 1956

مبارزه طبقاتی در نیکاراگوئه

نویسنده: منوچهر هلیل رودی
ناشر: چکیده - شباهنگ
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 167
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1358 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو _ نو

مروری بر کتاب

اگرچه سرمشق انقلاب کوبا همواره الهام بخش مبارزات مردم آمریکاى لاتین و سراسر جهان بود ، اما انقلابى که در ژوئیه ۱۹۷۹ میلادى در نیکاراگوئه رخ داد و تحولات انقلاب ناشى از آن نتیجه مستقیم مبارزه ده ها ساله مردم این کشور براى رهایى از یوغ سلطه خارجى و تلاش براى کسب حاکمیت بر سرنوشت خودشان بود.

همان طور که رهبران نیکاراگوئه بارها در سخنرانى هاى خود تاکید کرده اند این کشور نیز همانند دیگر کشورهاى آمریکاى مرکزى و جنوبى طى ده ها سال چیزى بیش از حیاط خلوت امپریالیسم آمریکا نبود. طى تمامى دوران سه ربع قرن، مبارزات مردم نیکاراگوئه حول پایان دادن به سلطه مالى- سیاسى آمریکا و شرکت هاى چند ملیتى آن و تلاش قهرمانانه براى بازیافتن عزت نفس و شرف ملى متمرکز شده است. 

مبارزات مردم نیکاراگوئه براى کسب استقلال و شرف ملى در قرن حاضر با نام ژنرال آگوستو سزار ساندینو عجین شده است؛ نامى که جبهه آزادیبخش ساندنیست نیکاراگوئه (FSLN) خود را به آن منسوب مى کند. ساندینو در سال ۱۹۲۷ با جمع آورى دهقانان و کارگران بخش کشاورزى ارتشى به نام «ارتش دفاع از حاکمیت ملى نیکاراگوئه» تشکیل داد که هدفش بیرون راندن نیروى دریایى آمریکا که مجهز به جدیدترین تجهیزات و سلاح هاى موجود بود اعلام شده بود. نیروى دریایى اى که در سال ۱۹۲۶ این کشور را به اشغال خود درآورده بود.

سرانجام در سال ۱۹۳۳ نیروى دریایى آمریکا مجبور به عقب نشینى از این کشور شد. عدم موفقیت آمریکا در سرکوبى مردم، محبوبیت ساندینو و یارانش را دوچندان کرد و ساندینو زاپاتاى آمریکاى مرکزى نام گرفت. شعارهاى ساندینو در بخش اصلاحات ارضى دشمنان جدیدى به همراه داشت. در سال ۱۹۳۲ «باتیستا ساکاسا» با حمایت آمریکا به ریاست جمهورى انتخاب شد و با امضاى قراردادى، ارتش چریکى ساندینو مجبور به خلع سلاح تدریجى شدند. شرکت ساندینو با خدعه و نیرنگ در مراسم شام رسمى ساکاسا و سپس قتل عام وى و همه همراهان به وسیله نیروهاى گارد ملى سوموزا در ۲۱ فوریه ،۱۹۳۴ فصل جدیدى در تاریخ این کشور گشود.

از آن پس گارد ملى، به رهبرى گروهى از افراد خاندان سوموزا، به خاطر فساد و خشونت در جهان مشهور شد. سوموزا که پسر یک تولید کننده متوسط قهوه بود قابلیت درخور توجهى در جلب نظر آمریکایى ها داشت و این ویژگى باعث ترقى سریع وى شد. سوموزا با تصفیه افسرانى که احتمال مى داد با وى مخالفت کنند، گارد ملى را سریعاً در جهت امیال خود یک دست ساخت. بیش از چهار دهه سلطه خاندان سوموزا نیکاراگوئه را به ورطه فقر و ویرانى کشید. نتیجه حاکمیت آنها فقر، گرسنگى، مرگ و میر کودکان، جهل و بى سوادى، فقدان زمین براى اکثریت کشاورزان کشور و عدم وجود ابتدایى ترین آزادى هاى دموکراتیک در سراسر کشور بود.